Wim en Loes Zandbergen-Bogert zestig jaar getrouwd

Op woensdag 24 mei bracht burgemeester Emile Jaensch een bezoek aan Wim en Loes Zandbergen-Bogert in Haaswijk om hun zestigjarig huwelijk met hen mee te vieren. Om de feestelijkheid te verhogen kwam ook DJ Pieter Walvaart langsfietsen met hits uit de oude doos.

Door Willemien Timmers

17 en 22 waren Loes en Wim toen ze elkaar leerden kennen bij de open dansavonden van Henny Boes in Leiden. Dat Wim vijf jaar ouder was, was best even een dingetje. “Mijn moeder vond het moeilijk, maar mijn oma vond het goed,” vertelt bruid Loes lachend aan de burgemeester. Het eerste uitje, op Tweede Kerstdag in 1961, ging naar Marken en Volendam. Een enerverend tripje, waarbij ook de auto nog eens panne kreeg, zorgde er wel voor dat het ‘aan’ ging tussen beiden.

Loes woonde met haar familie, na lang in Indonesië te hebben verbleven, op de Veilingkade, haar nieuwe vriend op de Ter Haarkade. 

Samen blikken ze terug op hun eerste ontmoeting. “Dat ging nogal snel”, lacht Loes. “Ik moest opschieten omdat ik op tijd thuis moest zijn, maar hij hield me even tegen. Eigenlijk vond hem maar een vervelende klier.” Wim vond haar een mooi, vlot meisje, die ‘iets’ had. “Ze rende langs, maar ik sprak haar aan en vroeg of ze met me uit wilde. Gelukkig zei ze ‘ja’.”

Het huwelijk vond plaats op 20 mei 1963. “We hadden een prachtige dag met veel wind”, weet de bruid zich te herinneren. “Mijn jurk had ik zelf gemaakt, en de materialen daarvoor had ik gekocht bij Gerzon Modemagazijn aan de Breestraat. Daar werkte ik toen.” Na een bezoek aan het stadhuis volgde de dienst in de Petruskerk en het feest in ‘Nieuw Minerva’. “Dat was toen van een zus van mijn vader.”

Wim Zandbergen is zijn hele leven slager geweest. Op zijn veertiende werkte hij al bij een slager in de Oegstgeester Dorpsstraat. Later ging hij op de Leidse Haarlemmerstraat bij slagerij van Alkemade werken. Daar klom hij op tot bedrijfsleider. “Toen ik begin twintig was, heb ik de slagersvakschool gedaan. Ik weet nog dat ik een dag na mijn huwelijk herexamen moest doen. De eerste keer was ik gezakt omdat ik bij het klaarmaken van het vlees de staart van het varken aan de verkeerde kant had laten zitten”, vertelt Wim.

Later verhuisde het stel naar Dordrecht. Het gezinnetje had het daar naar de zin, maar toch lonkte de regio sleutelstad vanwege alle familie en bekenden. “We gingen zowat iedere week naar Leiden!” Na veel overleg nam Wim een baan aan als bedrijfsleider in een slagerij in Noordwijkerhout, en ging het gezin begin jaren zeventig in Oegstgeest aan de Irislaan boven Albert Heyn wonen. Loes hielp haar man vaak in de slagerij.

Om veel buiten te kunnen zijn kocht het stel een stacaravan in Warmond, waar ze jarenlang heel veel uur doorbrachten. “Vandaar dat ik nog steeds in Warmond klaverjas”, bekent Wim.

Ondanks alle drukte was er ook tijd voor hobby’s. “Ik had een zolder vol treinen, en ging daar op mijn vrije woensdagmiddag altijd mee aan de gang. Ook was ik druk met mijn volkstuin in De Groenerie.” Ook Loes vermaakte, en vermaakt, zich prima met lezen en handwerken.

Hoe ze het zo lang samen hebben volgehouden? “Gewoon je hersens bij elkaar houden en je gangetje gaan! Dan gaat het vanzelf.”

Het echtpaar heeft twee dochters en zes kleinkinderen. Samen zijn ze om hun huwelijksjubileum te vieren heerlijk gaan eten bij Strandpaviljoen Het Centrum in Katwijk.