POLITIEKE BESPIEGELINGEN - Over boslopers, bosuilen en losse lopers

Was dat nou echt nodig? Door heel Oegstgeest staan sinds kort paaltjes met QR-codes. Die codes vormen samen een zogenaamde beweegroute, die je terugvindt in een gratis te gebruiken QR-FIT app. Langs deze routes kun je wandelen of hardlopen. Door een code op zo’n paaltje in te scannen krijg je telkens een andere oefening, die je op je eigen niveau kunt uitvoeren. Aldus de gemeente Oegstgeest in een speciale pagina van de Oegstgeester Courant met het motto “samen in beweging”.

Mooi initiatief, zou je denken. Want alles dat kan bijdragen om meer mensen in beweging te krijgen is goed en belangrijk. Immers we worden te dik en te zwaar. Het dreigt in Nederland dezelfde kant op te gaan als in Amerika: meer dan 70% van de Amerikanen heeft overgewicht of obesitas.

Maar toch. Moeten we nu echt overal en ook in alles wat nog een beetje natuur is joggen, fietsen of oefeningen doen? In de duinen moet je steeds meer uitkijken voor “mamils” of andere racers.

In het Leidse Hout is het met name zondagochtend een en al fitness, dat de klok slaat. En zelfs rond de zogenaamde vogelplassen bij Poelgeest zie je steeds meer sportpakjes dragende lieden hun ren- en strekoefeningen doen.

Ja, ook in het bos van Wijckerslooth staan nu van dit soort paaltjes met een QR-code. Dit was toch een bos? Sterker, in diezelfde Oegstgeester Courant werd vermeld dat daar jonge uilen zijn gesignaleerd. Bosuilen zelfs. “Bosser” kan het niet.

Maar meer nog dan de extra drukte die dit soort projecten in de natuur met zich meebrengen, vraag ik me af of de gemeente de trend van het meer individueel sporten nog eens extra moet stimuleren.

Het staat ook haaks op het motto “samen in beweging”. Nee, het zou beter zijn om de beperkte middelen voor sport en beweging in te zetten voor acties en projecten, die deelname aan sport in verenigingsverband stimuleren. Maak van boslopers en losse individuele lopers, enthousiaste leden van een sportclub.

Bij clubs sporten mensen op vaste momenten, krijgen ze begeleiding van trainer-coaches en (nog belangrijker) voelen ze sociale binding. De maatschappelijke waarde van sportclubs is daarmee ontzettend groot. Tegelijkertijd staan veel clubs onder druk, omdat hun organisatie leunt op vrijwilligers. Ze hebben daardoor moeite om verder te professionaliseren.

Subsidieer inhuur van betaalde krachten, doe wat aan het verlagen van de contributies, denk mee over de vraag hoe we met name jongeren zo kunnen verleiden dat ze in plaats van gamen en internetten samen met anderen aan sport willen doen en eenmaal lid van een sportclub dat ook willen blijven, als ze in de puberleeftijd komen. Help sportclubs hun accommodatie op niveau te houden en of uit te breiden. Zomaar wat voorbeelden van hoe een gemeente langs een andere en betere weg sport en bewegen kan stimuleren.

Reageren?

Anton van Kempen 
(vkdw@planet.nl)