Willeke Alberti treedt op in Van Wijckerslooth

Op 4 juli trad Willeke Alberti op in verpleeghuis Van Wijckerslooth. Dit ter ere van het recentelijk tienjarig jubileum van de naam Marente.

Door Marja Schakelaar

Het restaurant van het verpleeghuis was ‘uitgeklapt’ tot een grote zaal waar ongeveer 150-160 bewoners (begeleiders en een aantal mantelzorgers niet meegeteld) konden genieten van Willekes optreden. Er was geen podium, want dat is wat Willeke wil als zij optreedt in een verpleeghuis. Tussen de rijen door en langs de gangpaden maakte zij al zingend contact met de bewoners. Soms door ze persoonlijk toe te zingen en aan te kijken. Op het liedje ‘Geef mij je hand’ nam ze een groot aantal mensen bij hun hand. Zelf noemde ze haar optreden van deze dag ‘Herinneringen ophalen’.

En dat was het daadwerkelijk. Onder begeleiding van haar viermansband bestaande uit pianist Peter van der Zwaag, gitarist Peter Krako, basgitarist Xander Buvelot en drummer Sietse Huisman begon Willeke met medleys van grote namen uit het verleden. Eerst natuurlijk met liedjes van haar vader Willy Alberti, gevolgd door songs van onder meer Tom Manders, Lou Bandy, Zangeres zonder Naam, Eddy Christiani en Blue Diamonds, waarop heerlijk meegezongen en -geklapt werd door bewoners en begeleiders. Daarna zong Willeke een aantal serieuzere teksten van onder andere Jenny Arean en Ramses Shaffy.

Tussen de verschillende medleys door sprak ze met een glimlach over persoonlijke dingen zoals de verschillende Johnny’s in haar leven (U weet wel…), over ouder worden, waarbij ze vertelde dat ze door Corona niet meer naar de kapper kon en nu dus helemaal grijs haar heeft: “Weet u wat, dames, het is zoveel gemakkelijker en het scheelt zoveel geld!”

Even viel de microfoon uit. Dit werd opgevangen door een humoristische kwinkslag tussen de geluidsman en Willeke Alberti. Zij zei: “Ik kan u inmiddels nog wel een verhaal vertellen.” Hij antwoordde: “Dan blijf je toch een poosje langer!”, waarmee hij de lachers in de zaal op zijn hand kreeg. Maar Willeke reageerde bliksemsnel: “Ik moet wel op tijd thuis zijn om te koken, hoor!”

Toen het geluid hersteld was, bracht Willeke een aantal songs uit haar eigen repertoire ten gehore, zoals: ‘Morgen ben ik de bruid’, ‘Reisje langs de Rijn’, waarbij ze met een bewoner in rolstoel en een begeleider een polonaise door de gangpaden deed, en natuurlijk ‘Het geld van ome Jan’. Jammer genoeg maakte een potentiële ome Jan waar ze in de zaal naar op zoek was, zich pas na het eind van het lied kenbaar.

Na een uur kwam Willekes fantastische optreden tot een einde. Willeke stelde haar band voor, nam als dank een prachtig boeket in ontvangst en gaf nog een kleine toegift. Een aantal bewoners vertelde dat ze hadden genoten, bijna alle songs hadden meegezongen en onder de indruk waren van de begeleiding van de band. Na Willekes vertrek sloten de bewoners de middag af met een feestelijk drankje en hapje.