Maserati uit 1994 brandt uit in parkeergarage Clusiushof

Afgelopen zondag, aan het begin van de middag, moest een verdrietige Oegstgeestenaar helaas afscheid nemen van zijn ‘dame’: een rode Maserati uit 1994 die hij als tweede auto gestald had in de parkeergarage onder de Clusiushof.

“Ik ging even een eindje rijden met mijn rode cabrio, die ik al een heel aantal jaar in mijn bezit heb. Mijn andere auto had ik geparkeerd, en ik wilde wegrijden toen ik ‘plop’ hoorde en de vlammen onder de motorkap vandaan zag komen”. De Oegstgeestenaar, die voor zijn werk regelmatig trainingen volgde in het bestrijden van branden en het oplossen van calamiteiten, pakte zijn brandblusser, maar kreeg de kans niet zelf te blussen. “Het vuur was al te hevig, dus ik ben de garage uitgerend om 112 te bellen. Je weet nooit of een auto zal ontploffen, al is de kans daarop niet erg groot.”

Buiten leende hij, het was even na half 1, van spelende jongens een mobiel om te bellen. “Ik was even snel van huis gegaan om de cabrio te halen op deze zonnige dag. Ik had niet eens mijn mobiel bij me.”

Daarna moesten gealarmeerde bovenburen het toegangshek voor de snel ter plaatste gearriveerde brandweer openen. “Het hek sluit automatisch na een tijdje, en ik had de afstandsbediening niet meer in mijn hand”. Een punt van aandacht voor een volgende keer, als zoiets wellicht ’s nachts gebeurt.

Na een flinke brand - het vuurde laaide na de eerste blusronde nogmaals op – was er niet veel meer over van de prachtige Maserati, die zo'n twintigduizend euro waard was. “Ik geloof dat er maar een stuk of zestig van waren gemaakt. Er zullen er nu nog maar weinig rondrijden”, vertelde de eigenaar aangeslagen. “Hij was pas weer helemaal goedgekeurd en mooi gemaakt. Zo was het motorblok rood gemaakt door een monteur die er ook zijn liefhebberij van maakte. Thuis heb ik nog een reservedak liggen .. daar heb ik nu ook niets meer aan.”

De liefhebber ging het niet om de maximumsnelheid die hij met zijn Maserati kon bereiken. “Het ging mij om het optrekken. Geweldig, hoe snel je even iemand in kon halen, en het gevoel dat je daarbij kreeg. Ze had nog jaren meegekund, maar dat mocht helaas niet zo zijn.”

Een geluk bij een ongeluk was dat de auto al in het middenpad reed toen hij in brand vloog. Andere auto’s zijn hierdoor niet beschadigd. Ook de schade aan het gebouw zelf, dat korte tijd ontruimd was, viel uiteindelijk gelukkig mee. De auto werd aan het eind van de middag weggesleept.

(Willemien Timmers)