Oegstgeestenaar in Spanje - Herdenking 15 augustus 1945 in Benidorm

Naast de grote herdenkingsplechtigheid in onder meer Den Haag, wordt op 15 augustus ook in Benidorm door Nederlanders het feit herdacht dat de Japanse strijdkrachten in 1945 capituleerden. Daarmee kwam een eind aan de Tweede Wereldoorlog en aan de Japanse bezetting van Nederlands-Indië. Het 'Herdenkingscomité 15 Augustus' zal op die dag, met medewerking van de Nederlandse Ambassade in Madrid, het Nederlands consulaat in La Nucia en de Vereniging Nederlandse Veteranen en Oud-Militairen Costa Blanca (VNVOM-CB), weer de jaarlijkse herdenkingsdienst organiseren in kerk Het Anker in Benidorm.

Het is geen onderonsje want voorgaande jaren waren ook de ambassadeur, de consul, de militair-attaché voor Spanje, de liaison-officier voor de Koninklijke Marechaussee uit Madrid en een wethouder present. Toespraken, muziek, kransen en witte anjers voor de belangstellenden, zullen ook dit jaar het geheel weer omlijsten. Na afloop is er voor de aanwezigen een rijsttafel. 
Waarom is dit evenement op deze plek zo bijzonder? Toen op 27 december 1949 Nederland de onafhankelijkheid erkende van de voormalig kolonie, verlieten veel Indische Nederlanders de tropen om zich in Nederland te vestigen. Onder hen waren er echter die moeilijk konden wennen aan het Nederlandse klimaat. Ze pakten weer hun koffers, vertrokken naar Spanje en stichtten er El Atabal. Een dorp speciaal voor Indische Nederlanders (ook anderen waren welkom), gesticht in de vroege jaren 60 van de vorige eeuw. Het was een initiatief van de schrijver Tjalie Robinson. Korte tijd later woonden er al zo'n 50 gezinnen, het gemeenschapsleven ontwikkelde zich zo voorspoedig dat het dorp een eigen Nederlandstalig tijdschrift had, een sociaal centrum, een medisch centrum, kerkdiensten, een bibliotheek en zelfs een busdienst. De straten kregen namen als Calle Java en Calle Sumatra; de Nederlands-Indische culturele gewoonten leefden er voort. In totaal werden er toen 175 huizen gebouwd. 
Maar in 2012 was er volgens het tijdschrift Moesson nog maar één oorspronkelijke Nederlands-Indische bewoner over, een vrouw van toen 102 jaar oud. Nu is de generatie van de eerste bewoners helemaal uitgestorven en Spanjaarden hebben er zich gevestigd; El Atabal is een buitenwijk van het steeds groter wordende Málaga geworden. In 2006 is er een monument geplaatst om de Nederlands-Indische oorsprong van de woongemeenschap te gedenken. Zo is de herdenking op 15 augustus ook een herinnering aan al die Indische Nederlanders die zich toen in El Atabal vestigden.
(Archieffoto Hans Oudendorp)

Oegstgeestenaar in Spanje

Net als vorig jaar schrijft journalist Hans Oudendorp in juli en augustus een zomercolumn voor de Oegstgeester Courant over het leven in Spanje. Hij woont er al heel wat jaren en schrijft er voor het Nederlandstalige weekblad 'Hallo' dat aan de Costa Blanca verschijnt. Onder de titel 'Oegstgeestenaar in Spanje' laat hij een weer aantal onderwerpen de revue passeren die op z'n minst opmerkelijk genoemd mogen worden.
Hans Oudendorp (1947) is van geboorte Hagenaar maar bewaart de mooiste herinneringen aan Oegstgeest. Hij vertelt daarover: "Op de Puch naar de HBS (examenklas 1965) in de Kagerstraat, 's middags met vrienden biljarten in café Emmelot aan de Geversstraat, zaterdags naar dansles bij dansschool Style aan het Wilhelminapark en na afloop dwars door de pikdonkere Leidse Hout om je dansmeisje thuis te brengen. Af en toe was ik mijmerend te vinden bij het geboortehuis van Jan Wolkers in de Deutzstraat omdat 'Terug naar Oegstgeest' natuurlijk op mijn boekenlijst stond. Ook mijn tandarts Orth uit de Oranjelaan en onze befaamde huisarts Dirk Held uit de Marelaan ben ik nooit vergeten." 

Na die school vervulde hij achttien maanden zijn militaire dienstplicht. Hij werd na de dienst aangenomen als stagiair bij het ministerie van Defensie, trouwde en kreeg twee kinderen. Hij werkte bij de directie Dienstplichtzaken en later bij de directie Communicatie en Voorlichting van Defensie en woonde jarenlang met zijn gezin in de Pieter Molijnlaan in Oegstgeest. Schrijven bleek een leuke hobby, 25 jaar was hij redactievoorzitter van De Scheepsbel, het personeelsorgaan van de Koninklijke Marine Den Haag, Oegstgeest en Wassenaar en schreef daarnaast voor het Leidsch Dagblad en het Leids Nieuwsblad. Na 37 jaar nam hij in verband met de gezondheid van zijn echtgenote ontslag bij Defensie en vertrok naar Spanje, waar hij freelance ging werken als journalist. De artistieke genen zaten in zijn bloed, zijn vader maakte glas-in-lood en werkte parttime bij Atelier de l'Art van Edward Dullaart in de Dorpsstraat.