POLITIEKE BESPIEGELINGEN - Natuur gaat ook in Oegstgeest achteruit

Vorige week vond er bij het Milieu Educatie Centrum een bestuurswisseling plaats. Met een gezellige bijeenkomst. Maar in zijn afscheidsspeech maakte de vertrekkend voorzitter een opmerking, die bleef hangen. ’De natuur gaat achteruit, ook in Oegstgeest.’ Die opmerking stemt tot nadenken. Wat moet ik/wat moeten wij daarmee?

Het Milieu Educatie Centrum (MEC) is een vrijwilligersorganisatie. Gericht op ’het vergroten van natuur- en milieubewustzijn bij de inwoners van Oegstgeest en het leveren van een actieve bijdrage aan een duurzame gemeente.’ Een prachtige volzin en een ambitieuze doelstelling. Maar daar blijft het niet bij. De MEC-website (www.mecoegstgeest.nl) is een bezoek waard. De vrijwilligers van het MEC verzorgen een uitgebreid programma van lesprojecten en excursies. Vooral gericht op scholen. Wellicht heeft u uw kinderen of kleinkinderen er wel eens over horen vertellen. Het is zo belangrijk, dat kinderen met de natuur in contact worden gebracht. Met het bijbrengen van natuurbesef kan je er niet vroeg genoeg bij zijn. Niet alleen vanwege de natuur zelf, maar ook omdat mensen er onderdeel van zijn.

Terug naar die opmerking van de vertrekkend voorzitter Huub Hendrix. Hoezo gaat ook in Oegstgeest de natuur achteruit? Dat zal toch wel meevallen, zou je denken. In het algemeen wordt er veel beweerd, geschreven en gediscussieerd over achteruitgang van de staat van de natuur. Vaak in algemene termen en met een belerende toonzetting. Maar ondertussen ziet de oppervlakkige kijker daar niet zo veel van. Gemakkelijk om dan te denken, dat het wel meevalt. De werkelijkheid is anders. Desgevraagd vertelt Huub, dat MEC-vrijwilligers al jaren met basisschoolleerlingen vissen op waterdiertjes. Steeds op dezelfde plek in de sloot langs de Hazenboslaan. De vangst wordt iedere keer op naam gebracht en teruggezet. En zo wordt pijnlijk zichtbaar, dat het aantal waterdiertjes en de diversiteit de laatste tien jaar drastisch is achteruitgegaan. In ons eigen dorp een klein voorbeeld van een gestaag en onzichtbaar proces. Er zijn er vast meer. 

Een dag later fiets ik naar de stad. Langs het voormalig brugwachtershuisje van de Marebrug. In dat brughuisje is de Grachtwacht gevestigd. Dat is ook een vrijwilligersorganisatie. Eveneens een actieve groep mensen, die werkt aan bewustwording van natuur. Met kano’s organiseren zij een wekelijkse ‘clean-up’ van Leidse grachten. Ze vissen van alles uit het water en hun spannendste vondsten worden in dat brughuisje tentoongesteld. Deze keer hangt er een opvallende poster met de tekst ‘De crisis is nu.’ Met de MEC-ervaring in het achterhoofd stap ik deze keer af en dan blijkt het te gaan om een oproep om deel te namen aan de Klimaatmars op zondagmiddag 12 november. Klimaatverandering was lang ook zo’n sluipend en onzichtbaar proces. Er werd jarenlang voor gewaarschuwd, maar het algemene gevoelen was nog, dat het wel mee zou vallen. Nu zien we het gebeuren. Gaat de achteruitgang van de natuur dezelfde weg? Misschien zijn de meerjarige MEC-ervaringen ook een bescheiden voorbode van wat de natuur en ons te wachten staat. Alleen daarom al kan het dorp blij zijn met de inspanningen van deze vrijwilligers. Dank aan Huub, Rianne en Juul, die zich jarenlang als bestuurslid hebben ingezet. En veel succes voor hun opvolgers Marjan, Jan en Tom en aan alle MEC-vrijwilligers. Hou ons en het dorp scherp.

Pieter Hellinga

penahellinga@gmail.com