FC Oegstgeest speelt nacompetitie
Voetbal n Met het gelijkspel afgelopen zaterdag tegen Blauw Zwart en de winst van VVSB tegen DWO viel het doek voor FC Oegstgeest vorige week definitief. Het team moet nacompetitie spelen voor behoud in de derde klasse.
Afgelopen zaterdag begon FC Oegstgeest heel sterk tegen een eveneens sterk verdedigend Blauw Zwart. Het team moest het in verband met een blessure echter wel zonder aanvoerder Bob den Hollander doen. De eerste 25 minuten is Blauw Zwart nauwelijks op de helft van FC Oegstgeest geweest. Van de vele mogelijkheden wist FC Oegstgeest echter geen gebruik te maken. In de negentiende minuut zag het er naar uit dat Blauw Zwart zelfs tegen de verhouding in zou scoren. Bij een counter dreigde een Blauw Zwart speler vrij voor keeper Gijs Jansen te komen. Tim Bakker wist dit te verhinderen.
Het laatste kwartier van de eerste helft begon de wedstrijd te kantelen. Blauw Zwart werkte zich onder de druk van FC Oegstgeest uit. En waar FC Oegstgeest niet in slaagde, lukte wel voor Blauw Zwart. Met een voorzet vanaf rechts richting doelgebied kon een Blauw Zwart speler de bal achter keeper Gijs Jansen werken (1-0).
Kort daarop kreeg FC Oegstgeest nog een ogenschijnlijk niet te missen kans. Jordy Manuputty gaf de bal vanaf links voor richting de vrijstaande Sam Roelen. Deze kopte de bal echter net naast. Het zat FC Oegstgeest zeker niet mee.
FC Oegstgeest kwam in de tweede helft weer sterk terug. Een afstandsschot van Joey Driessen belandde op de paal en iets later zocht de weer goed spelende Jordy Manuputty de korte hoek van het doel maar schoot in het zijnet. Inmiddels werd het bericht bekend dat VVSB thuis met 1-0 voorstond tegen SV DWO. Dus dat zag er niet goed uit voor FC Oegstgeest.
Verschillende goede mogelijkheden volgen nog, onder andere via de ingekomen Daan van Moorsel. Maar ook Jordy Manuputty en Tim Bakker zorgden nog voor een mogelijkheid. Met de pass van Jordy Manuputty bracht hij Tim Bakker in stelling. De Blauw Zwart keeper liet zich echter niet verrassen.
In de 88ste minuut kon Daan van Moorsel voor de keeper onhoudbaar inkoppen uit een corner van Jordy Manuputty. Helaas kon een speler van Blauw Zwart de bal van de lijn halen. Maar ook de keeper van Blauw Zwart wist met een geweldige redding de nul te houden. Want een ogenschijnlijk onhoudbaar schot van Tim Bakker haalde hij uit de kruising. Iets later lukte het Daan van Moorsel dan toch om die 1-1 in te koppen. Nu was de bal echt onhoudbaar. Dit was tevens de einduitslag.
FC Oegstgeest heeft het in het begin van de eerste helft laten liggen. Zeer sterk aanvallend en overwicht, maar geen afmaker. Aan de andere kant verdedigde Blauw Zwart heel sterk. Zodra FC Oegstgeest aan de bal was, waren alle Blauw Zwart spelers weer terug op eigen helft om verdedigend te ondersteunen. Met de winst van VVSB rest voor FC Oegstgeest nu nacompetitie. FC Oegstgeest komt in de tweede ronde thuis op 10 juni in actie tegen de winnaar van de eerste ronde (3 juni). Dit is de wedstrijd CVC Reeuwijk (nr 11 klasse 3C) tegen FC Perkouw (nr 3 klasse 4B). Als FC Oegstgeest deze wedstrijd wint, rest er nog één te winnen wedstrijd op neutraal terrein voor behoud van een plekje in de derde klasse.
'Marit is heel blij met Ponycentrum Leeuwenhoek'
INGEZONDEN n Paardrijden is Marit haar lust en haar leven. Op achtjarige leeftijd begon zij bij Ponycentrum Leeuwenhoek met paardrijles. Voor Marit begon een tijd van passie en wekelijks haar hobby uitoefenen. Onder begeleiding van de paardrij-juffen en andere leden leerde zij een paard te poetsen, te zadelen, te verzorgen en te berijden.
Toen brak de coronatijd aan. Niet meer sporten. Wat een gemis. Maar gelukkig hebben paarden beweging nodig, dus kon er privé toch af en toe een les plaats vinden. Hoe blij was Marit hiermee. Even bij ‘haar’ paarden. Gelukkiger kon je haar niet krijgen. Het waren de lichtpuntjes in de Lockdown voor haar, en vele andere.
In april 2021 kreeg Marit zelf corona. Zij is heel erg ziek geweest hiervan. Helaas bleek na de acute periode van ziek-zijn dat Marit klachten bleef houden. Vermoeidheid, spierpijn, hoofdpijn, misselijk, zere benen, niet kunnen slapen. Na drie maanden kreeg zij in augustus 2021 de diagnose Post-COVID. Dit betekent in het kort dat Marit haar hersenen denken dat het lichaam nog corona heeft. De communicatie tussen lichaam en hersenen functioneert niet meer goed.
Er breekt een hele heftige periode aan. Zowel voor Marit als voor het hele gezin. Als gezond meisje van tien jaar is er na de coronabesmetting van Marit nog een schim over. Niet meer naar school toe kunnen, niet meer fietsen, niet meer een stukje kunnen lopen. Marit heeft een rolstoel nodig om zich buitenshuis te kunnen verplaatsen. Daarna moet ze rusten op de bank om weer wat energie te krijgen. Gelukkig krijgt ze begeleiding van de ergotherapeut en de POCOS-poli in Amsterdam.
Wat het enige lichtpunt is voor Marit is de woensdagmiddag. Dan mag ze namelijk even naar de manege toe. Ze laadt zich de hele week op voor dit uurtje. Heel rustig haar paard poetsen en indien nodig met hulp zadelen. Dan een half uurtje rijden. Niet fanatiek, maar tijdens de les van haar groep rustig stappend in het midden. En de juf? Die begeleidt haar zo goed! Die ziet Marit, ziet wat zij mankeert. Dat Marit wel wil maar het niet lukt. Wat zijn wij blij met Maxine en Justine Arnst. Door hen kon Marit ‘gewoon’ blijven rijden.
Inmiddels zijn wij twee jaar verder. Marit is een stuk opgeknapt, maar nog niet de oude. Of dat ooit nog gaat gebeuren is onzeker. Dat weten we niet. Marit kan nog niet fulltime naar school toe. Activiteiten in het weekend en vakanties moeten verspreid en met veel rust tussendoor plaats vinden. Gelukkig is ze een stuk mobieler. Marit maakt bijna geen gebruik meer van de rolstoel, alleen wanneer we een dag/dagdeel uitgaan. Daarnaast kan zij weer fietsen, hetzij elektrisch. Daar zijn we dankbaar voor.
Maar waar we heel erg blij mee zijn is Ponycentrum Leeuwenhoek. Zonder hen zou het voor Marit zoveel moeilijker zijn. Het manegebezoek, het zijn bij de paarden en het rijden geven haar zoveel positieve energie! Maxine en Justine geven Marit de ruimte die zij nodig heeft. Zij begeleiden haar op haar eigen niveau en binnen de grenzen van wat Marit aan kan. En dat is best lastig, de belastbaarheid kan namelijk per uur wisselen. Wij kunnen alleen maar dankbaar zijn voor Maxine en Justine, en dat zijn we ook! En mede met hen hopen we dat in de nabije toekomst de nieuwbouw kan plaatsvinden. Dat maakt het niet gezelliger, dat kan niet. Maar wel mooier!
Roeneke Mooten