Reactie op column 'Bestaansmaximum'
ingezonden n Het aanpakken van het vermogen van de superrijken door middel van een bestaansmaximum is volgens Arjen Pels Rijcken in zijn column van 25/1 geen goed idee. Ik ben het daar niet mee eens.
In een onbeteugeld economisch systeem vindt over decennia een aanhoudende concentratie van vermogen plaats. Net als in Monopolie eindigt het met alle bezit in de handen van één. Alle ‘verliezers' nemen (achteraf bezien) niet de goede beslissingen of hebben gewoon pech met de verkeerde worp op een hotel op de Kalverstraat. Alle bezit in één of enkele handen is overduidelijk een ongewenste situatie. Grote ongelijkheid verzwakt het fundament van een florerende en stabiele samenleving. Presentie van ziekte, depressiviteit, criminaliteit en narcisme nemen aantoonbaar toe, zelfvertrouwen, geluk, sociale samenhang en maatschappelijk vertrouwen nemen af. De krimpende groep van superbezitters bepaalt meer en meer de politiek. Democratie verdampt. Dergelijke ontaarde situaties komen uiteindelijk op gewelddadige wijze aan hun einde. De noodzaak om groei te beteugelen zien we ook in het bedrijfsleven zelf. Machtsconcentraties in bedrijfssectoren worden stelselmatig en wettig beteugeld. De enige conclusie is dan ook dat vroeg of later een bezitsmaximum onvermijdelijk is. Na drie generaties van onbeteugelde bezitsgroei zou dat eerder vroeger dan later zijn.
Mia de Beun