Kwetsbaarheid in de politiek
De nieuwe bestuurscultuur in de politiek, gaat die er nog komen? Vooralsnog lijkt dat niet het geval te zijn. Was het dan de zoveelste verkiezingsbelofte in het belang van de partij? Waarschijnlijk. Wat is er dan wel nodig om de bestuurscultuur te verbeteren? Ik doe een paar suggesties.
Als je als politieke partij meent wat je in verkiezingsprogramma’s vermeld en in de Tweede Kamer of Raad verkondigt, waarom hebben politici en bewindslieden dan al die woordvoerders nodig? De eindeloze mediatrainingen en recht pratende woordvoerders zorgen ervoor dat de boodschap consistent is. Maar politici zijn ook maar mensen die fouten maken. In de politiek wordt het echter als een doodszonde gezien wanneer je als bestuurder of volksvertegenwoordiger oprecht toegeeft dat je een fout hebt gemaakt. De kracht van kwetsbaarheid is nog niet ontdekt in de politieke arena. Echt authentiek optreden van politici zie ik zelden, zowel lokaal als landelijk. De durf om je kwetsbaar op te stellen, empathisch vermogen te ontwikkelen en authentiek te zijn zou mijns inziens de arena in positieve zin doen veranderen. Burgers zullen zich meer herkennen en ook waarderen als politici oprecht zijn. De hoegenaamde kloof tussen burger en politiek zou zomaar kunnen verkleinen.
Een andere manier om de bestuurscultuur te verbeteren is de burgerij meer te betrekken bij de besluitvorming door middel van burgerraden. Dit onderwerp heb ik eerder aangekaart in mijn columns. Onlangs heeft schrijfster Eva Rovers er nog een boek over geschreven, “Nu is het aan ons. Oproep tot echte democratie.” We hebben al wel een echte democratie. Maar met de toevoeging van burgerraden, een concept dat wereldwijd al enige decennia met succes wordt toegepast, wordt onze democratie weer beter en voelt de burger zich meer betrokken. Ik krijg niet de indruk dat er bij de politieke partijen in Oegstgeest veel animo is om dit onderwerp op te pakken.
'De VVD kan zich herpakken'
Wat vind ik als liberaal, ter afsluiting, van het nieuwe College? De VVD zit in de oppositie. Dat is helemaal niet erg. Het is zelfs goed om na een lange periode (mede) aan de macht te zijn geweest in de oppositiebanken plaats te nemen. De partij kan zich herpakken. Gelukkig is er nog wel een links liberale partij in het College, D66. Dat is goed voor de balans. Progressief Oegstgeest heeft een goede campagne gevoerd en m.i. terecht gewonnen. Het is niet mijn partij, maar ik heb er vertrouwen in dat zij met D66 en de lokale politieke partij Hart voor Oegstgeest een rechtvaardige koers gaan varen. Ik acht de kans aanwezig dat dit College in staat is zich kwetsbaar op te stellen. Dat dient niet alleen het maatschappelijk belang, maar ook het eigen belang.
Arjen Pels Rijcken