Vandaag komt nooit meer terug
Herkent u de volgende situatie? Je hebt het ontzettend druk gehad, en je denkt: “Even bijkomen, dat heb ik wel verdiend. Ik ga lekker met een kopje koffie op de bank zitten. Even een half uurtje niets doen”. Maar je gedachten dwalen af naar wat je allemaal nog moet doen: “De boodschappen, het huis schoonmaken, de rekeningen.” En na dat half uurtje niets doen, ben je niet echt bijgekomen. Het is verpest door de gedachten aan wat je straks nog doen moet.
Dit is een vrij onschuldig voorbeeld. Maar het is, denk ik, op dit moment wel een kenmerk van onze cultuur: “Steeds bezig zijn met wat er straks moet gebeuren.” “Wat zullen we gelukkig zijn als onze kinderen eenmaal van school zijn en ze hun diploma hebben”, denken vader en moeder. “Zoals ze nu hun huiswerk maken, halen ze het nooit.” De jaren gaan voorbij en ondanks alles halen de kinderen hun diploma. Nu is het moment dat vader en moeder gelukkig kunnen zijn. Maar de kinderen vinden geen werk. En wie maken zich daar het meest zorgen over? Vader en moeder. “Als ze maar eenmaal een baan hebben, dan kunnen we gelukkig zijn.” En gelukkig hun zoon vindt werk. Maar hij leert een meisje kennen. En zijn ouders zuchtten: “Hoe is het mogelijk. Zijn er zoveel flinke meisjes. Moet hij uitgerekend met ‘die’ naar huis komen.”
Als maar eenmaal dit of dat gebeurt, dan kan ik gelukkig zijn. Je plaatst in je geest het geluk steeds naar een moment wat later komt. Maar als dat moment eenmaal is aangebroken, is het ook niet volmaakt. Er ontbreekt altijd wel iets.
Natuurlijk is het een ander verhaal als je een groot verdriet hebt. Maar ik denk wel eens. Vergeten we niet te vaak dat we vandaag leven? Je kunt ook teveel met de toekomst bezig zijn.
Je leeft vandaag. Niet vroeger. Dat is verleden tijd. Niet in de toekomst want die is onzeker. Het Klein Orkest met Harrie Jekkers zong ooit een liedje met het refrein: “Later? Later is allang begonnen, maar vandaag, vandaag komt nooit meer terug.” Op de dag dat deze column verschijnt (1 juni) word ik zestig jaar oud. Ik denk dat ik de hele dag maar naar dit liedje ga luisteren.
Pastoor Rochus Franken