Wie durft kind te zijn?
Vorige week ging ik met kleindochter van 3 naar een voorstelling van Woezel en Pip. In een echt theater met roodfluwelen stoelen en goudkleurige ornamenten. Indrukwekkend voor een peuter. Kleindochter heeft een uur lang geen kick gegeven, ademloos keek ze naar de avonturen van Woezel en Pip en hun vriendjes. De anderen kinderen in de zaal maakten flink herrie, maar zij niet. Ze zoog alles in zich op. Weer op weg naar huis viel ze achter op de fiets in slaap, moe van alle indrukken. Pas de volgende ochtend vertelde ze haar moeder wat ze had gezien. En dat ze Woezel en Pip heel lief vond.
Het voordeel van kinderen en later kleinkinderen is dat je kinderboeken blijft voorlezen en dus ook met ze naar kindertheater gaat. Wat een heerlijk ongecompliceerde en blije wereld ontvouwt zich dan weer voor je. En zonder als een beetje sneu over te komen kun je er schaamteloos van meegenieten. Weer thuis bedacht ik me, dat de acteurs die ik over het podium hun capriolen zag uithalen, ook goed het kind in zichzelf bewaard moeten hebben. Anders zouden ze niet het inlevingsvermogen hebben in de kinderwereld, die ik op het toneel verbeeld zag worden.
Dat bracht een gedachtenproces bij me op gang. Wat zou het mooi zijn als volwassenen het kind in zichzelf weten te koesteren of terugvinden. Niet dat kind dat ook gemeen kan zijn op het schoolplein. Maar het kind dat opgaat in zijn spel en onbevangen naar de wereld om zich heen kijkt. Kunt u het weer een beetje voelen als u dit zo leest? We gaan even verder: het kind dat geniet van wat het ontvangt zonder al weer meer te willen. En ontvankelijk is voor de liefde van mensen en wat het leven het wil geven. Zonder ingewikkelde bijgedachten of achterdocht.
In een Bijbels verhaal lees ik dat Jezus het ook een aanbeveling vindt als je kunt zijn als een kind. Je jezelf kunt zijn en ongecompliceerd van anderen kunt houden. Contact houdt met je innerlijke van God ontvangen kompas. Of hoe jij God ook wilt noemen. Is dat niet het Koninkrijk waar Jezus over spreekt? En waar veel mensen al dan niet bewust naar verlangen? Dat ‘paradijs' is alleen voor kleine ‘kinderen'. Omdat (terug) te vinden is misschien wel een uitdaging voor ons allemaal.
Mieke Kerkhof-Scheenaard