Op verhaal komen
Vorige week had ik een afscheidsdiner van een collega. Dat was in een kerk genaamd De Thomas. Misschien wel vernoemd naar die ene ongelovige volgeling van Jezus.
Karel L. Sijmons ontwierp het inmiddels tot monument verheven gebouw in de stijl van het ‘brutalisme’ waarbij ruw, onafgewerkt beton is verwerkt. In 1966 is de kerk in gebruik genomen. Het gebouw zit vol indrukwekkende, uitnodigende symboliek. Zo is er een driehoekig daklicht dat de Heilige Drie-eenheid symboliseert waardoor die avond het licht van het ‘golden hour’ prachtig naar binnen viel. Het motto van de kerk is ‘Een huis om op verhaal te komen’. En dat is geen overbodige luxe als je bedenkt dat de kerk pal naast de wereld van het grote, snelle en soms duistere geld van de Amsterdamse Zuidas staat.
In Duinzicht, qua kerk iets minder symbolisch, kwamen we afgelopen Paasmorgen ook op verhaal. Het Verhaal. Feest van de Opstanding. Best bizar. Hoezo nieuw leven? We leven in een oceaan van ziekte, onrecht en geweld. Zelfs in de kerkdienst doet een jonge moeder en vrouw-van haar verhaal dat de kanker nu echt overal in haar zit. En toch viert zij het Nieuwe Leven. Niet oppervlakkig, maar intens. Ademloos stil luisteren de paar honderd aanwezigen.
En toch viert zij het Nieuwe Leven - Niet oppervlakkig, maar intens
Vaak ben ik net als die Thomas. Eerst zien dan geloven. Opstaan uit de dood? Mijn ratio kan daar niet bij. Toch hoor en zie ik het nu uit de eerste hand van deze jonge moeder die naar de mens gesproken ten dode is opgeschreven. Desondanks laat ze ons allemaal merken dat in haar vertrouwen op God de dood al overwonnen is. Dat is nog eens op Verhaal komen.
Jelle Wesseling
PS. Deze jonge vrouw is akkoord met het doorgeven van dit verhaal. Het is namelijk ook voor u.