Laat je verrassen
Ziezo, de eerste maand van het jaar zit erop, met blue en dry january en al. Weet u nog met welke verwachtingen, hoop en goede voornemens u ook alweer over de drempel van dit jaar stapte? Misschien heeft u die voornemens maar weer snel verdrongen. Het valt ook niet mee om het allemaal vol te houden. Ik redde het ook niet de hele maand zonder glaasje wijn in het weekend.
Wij brachten oudejaarsavond zoals altijd door met een aantal vrienden. Ik wist al wie de jaarlijkse vraag ging stellen, als opmaat naar een goed gesprek. En ja hoor, daar kwam ie weer: ‘Wat zijn jouw verwachtingen voor 2022?’ Met als onderliggende bijvraag: hoe ga je daar actie op ondernemen zodat je hoop en verwachtingen uitkomen? Hij keek mij als eerste aan, dus ik mocht de spits afbijten. Misschien komt het omdat ik dit jaar 65 ga worden en kun je stellen dat wijsheid met de jaren komt. Zonder nadenken antwoordde ik: ‘Ik laat me graag verrassen door wat er op mijn pad komt. Daar heb ik geen invloed op, dus ik ben reuze benieuwd.’ De jaarlijkse vragensteller viel even stil, dit had hij niet verwacht. ‘Tjonge, wat mooi eigenlijk’, reageerde hij toen. ‘Wat een rust.’ Precies, dat is wat ik bedoel. Geen rust in de zin van passiviteit. Maar gewoon bevrijd zijn van streven en ambitie. Dat kan zomaar overal insluipen, maar maakt het leven van jezelf en anderen er meestal niet prettiger van. Ik kijk liever onbevangen uit naar wat het leven mij in de handen legt. Om dat aan te gaan is vaak al uitdagend genoeg. Maar brengt je ook op wegen die je vanuit je streven nooit gevonden had. In plaats van verder te praten over onze ambities hebben we toen maar getoost op een verrassend 2022!
Te midden van het tumult in onze jachtige wereld horen we steeds meer over het belang van ‘leven in het nu’. Koren op de molen van spirituele leraren, ook van Jezus. En best nog een hele kunst om je eigen te maken en eerlijk onder ogen te durven zien waarom je doet wat je doet. Al zit de eerste maand er alweer op, het is nooit te laat om daar een begin mee te maken.
Mieke Kerkhof-Scheenaard