De olifant in de raadszaal
Oegstgeest moet blijven, of beter, Oegstgeest Moet Zelfstandig Blijven. Dat is wat al jarenlang rondzingt bij politieke partijen, het gemeentebestuur en inwoners. Maar is zelfstandig zo verstandig? En kunnen we dat wel?
Wij hechten aan onze roodgele staatnaambordjes, aan het groen dat ons omringt, aan onze historie en aan het dorp dat wij zijn.
De uitspraak dat Oegstgeest het beste kan fuseren of in verregaande mate met andere gemeenten moet samenwerken is de spreekwoordelijke olifant in de kamer, eh de raadszaal. Die benoemen we niet, zeker niet in het openbaar. Want dat komt neer op politieke zelfmoord.
Maar toch. We hebben als gemeente veel problemen. Van financiële aard bijvoorbeeld. Als we zo doorgaan met de vele financiële verplichtingen en de noodzakelijke uitgaven voor achterstallig onderhoud die niet in de begroting 2022 zijn opgenomen, komt de gemeentelijke schuld spoedig boven de 130% norm van maximaal toegestane uitgaven. En dan gaat de provincie ingrijpen.
We hebben ook problemen van bestuurlijke aard: er is veel kritiek op de bestuurlijke en ambtelijke organisatie, door politieke partijen en inwoners. Wat je onder andere hoort is: ‘ze zijn onvoldoende deskundig, veel zaken worden in de tijd vooruitgeschoven waardoor echte keuzes niet worden gemaakt, te lange afhandeling van brieven en klachten, goede mensen vertrekken te snel.’ Uit de meest recente inwoners-enquête van december 2021 blijkt dat slechts 19% van de inwoners vertrouwen heeft in het gemeentebestuur.
De komende jaren komen veel nieuwe vraagstukken op ons af: financieel, ambtelijk, bestuurlijk. Als we niks doen, worden we opgeslokt door de problemen en overkomt het ons. Als we alleen maar zelfstandig willen blijven, sterven we in schoonheid. En krijgen we wat we niet willen, maar waar de raad als hoogste bestuurlijke orgaan wel verantwoordelijk voor is.
Dus niet blijven klagen wat mij betreft. Als we dan zelfstandig willen blijven, dan op een andere manier. De tijd is er rijp voor. De gemeenteraadsverkiezingen komen eraan. Annexatieplannen van omliggende gemeenten zijn niet actueel: de regiogemeenten hebben hun handen vol aan het oplossen van hun eigen problemen.
Niet klagen, niet afwachten, maar afspreken hoe wij zelf slimme bestuurlijke aanpassingen kunnen doorvoeren. Ik noem als voorbeeld de gemeente Ommen. Na een mislukte ambtelijke fusie met een buurgemeente kozen zij voor een kleine netwerk- en regieorganisatie. Waarbij de gemeente niet meer alles zelf doet, maar de regionale samenwerking versterkt, dienstverleningsovereenkomsten sluit, actief partijen opzoekt en soms op onderdelen met de provincie samenwerkt.
Dus Oegstgeest: aanpakken, zelf aan de slag. Er is natuurlijk al veel ambtelijke en bestuurlijke informatie verzameld. Goed om op een rij te zetten wat wij belangrijk vinden, nu en in de toekomst. Wat willen we bewaren en verstevigen? Welke onderdelen van ons beleid kunnen we samen doen met regiogemeenten, met maatschappelijke organisaties, met private organisaties? Of samen met de provincie. Vast te leggen in heldere afspraken en akkoorden, met gebruikmaking van elkaar kennis en ervaring en niet volstrekt dichtgetimmerd zoals bij Servicepunt71, wat topzwaar bleek.
Op welke terreinen? Zullen we eens beginnen met Ruimtelijke Ordening en inrichting van ons dorp? De energietransitie? De uitvoering van de Omgevingswet 2022?
Genoeg te doen. Oegstgeest zal zich niet vervelen en haar burgers kunnen meedenken en helpen.
Harry Vissers