Stroopwafels en een zoektocht naar ‘meer’
Wat is uw lievelingseten? Het mijne is: stroopwafels. U ziet het resultaat aan mijn bolle hoofd en dikke buik. Maar denkt u dat ik er aan eentje genoeg heb? Nee hoor. Binnen de kortste keren eet ik een heel pak op. In een filosofische bui vroeg ik me laatst af: ‘Is dat niet zo met alles waar mee we ons leven trachten te vullen? Of het nou dure spullen zijn of vaak op vakantie gaan, het voldoet maar heel eventjes. We willen altijd méér.’
Jaren geleden sprak ik Karel (niet zijn echte naam). Karel is met pensioen. Hij heeft een van alle luxe voorziene camper. Daarmee trekt hij van april tot oktober in Europa rond (het verhaal speelt voor corona). De week na het gesprek vliegen zijn vrouw en hij naar New York om kerstboodschappen te doen. Hij droomt van een luxe cruise rond de wereld. ‘Misschien volgend jaar.’
Verder doet Karel in het gesprek niets anders dan mopperen op ‘Den Haag.’ ‘Die lui begrijpen er werkelijk helemaal niets van.’ Iemand anders onderbreekt hem. ‘Uit nieuwsgierigheid: hoe vaak gingen jouw ouders op vakantie?’ De woordenstroom valt abrupt stil. ‘We gingen als gezin een dag of vijf met de fiets naar het strand op Scheveningen. Dat was het.’ Ik dacht bij mezelf: ‘Wat een verschil binnen één generatie! Maar we hebben daar vaak, zoals Karel, geen oog meer voor. Het is vanzelfsprekend geworden.’
Door corona is gebleken dat het allemaal niet vanzelfsprekend is. Terwijl ik dit schrijf hoor ik dat ook dit jaar de Kerstviering op 24 december waarschijnlijk alleen via livestream bij te wonen is. Weer een enorme teleurstelling! Ik word er moedeloos van. Hoe lang gaat het allemaal nog duren?
Ik blijf met een hoop vragen zitten. Wat gebeurt er nu met alles wat we zo vanzelfsprekend vonden? Waarom zijn dingen zo snel vanzelfsprekend? En wat is die onrust in ons die altijd naar méér verlangt? Heef deze onrust als doel, zoals Augustinus ooit schreef, om ons op zoektocht te laten gaan? Een zoektocht naar waar het echt om gaat in het leven? Een zoektocht naar een Persoon die een liefde in zich heeft, die al onze onrust overstijgt?
Pastoor Rochus Franken