Kapotte schrijverstegel niet terug
schrijvers n De tegel van de Oegstgeester schrijver Hans Ullrich, één van de twaalf Oegstgeester schrijverstegels, was zo kapot (met glassplinters rondom de tegel) dat de gemeente de tegel op verzoek van een inwoner (via een Fixi-melding) onlangs heeft verwijderd.
"Onze buitendienst heeft er een zwarte stoeptegel voor teruggeplaatst. We weten dat de schrijverstegels in slechte staat verkeren en zijn op zoek naar een passende oplossing. Vanwege technische complicaties en het feit dat de tegels door weer en zonlicht snel slijten zijn we op zoek naar een duurzaam en passend alternatief om Oegstgeest Schrijversdorp recht te doen. De tegel van Hans Ulrich wordt op korte termijn helaas niet vervangen," aldus de gemeente.
Vers van de maand
Van droom naar droom
Ik droomde dat ik wakker was.
Mijn vader had een rare jas.
Die droom, daar schrok ik wakker van,
toen stond er weer een andere man.
Ben jij dat vader? Ben je daar?
’t Was weer een droom. ’t Was weer niet waar.
Droom uit, droom in ben ik gegaan,
nu ben ik wakker, neem ik aan.
Ik hoop dat dit gedicht bestaat,
vandaar dat ik het lezen laat.
Jong was ik en verliefd. Zomer was het en zon speelde tussen de takken in het bos. "Ik denk dat ik droom," zei ik tegen haar. "Knijp eens in m’n arm, dan weet ik, of het echt is."
"Nee," lachte ze, "dat weet je nooit, want ook mijn knijpen kan je dromen."
Dichter, zanger, taalkunstenaar Willem Wilmink (1936-2003) beschrijft hetzelfde:
Misschien is dit leven wel een droom,
soms een boze, soms een heerlijke.
Wanneer ik langs de winkels loop in de Kempenaer of de Lange Voort meen ik bekenden achter hun mondkapjes te zien. Maar zijn ze het echt? Droom ik het misschien?
Wanneer ik oorlogsbeelden zie, de onthullende tv-serie 'De waarde van de aarde' (Twan Huys) en op een andere zender de wonderen van de natuur (BBC serie “Perfect Nature”) vraag ik me af hoe die tegenstellingen mogelijk zijn.
Het lichtvoetige liedje van Wilmink helpt je uit de droom: Wat je met elkaar kan delen, goed en kwaad, is waar en werkelijk. Hoe vreemd het soms lijkt.
Ronald da Costa
P.S. Afgelopen vrijdag zag ik op het journaal onze koning Willem Alexander in het kader van de vrijwilligersactie NLdoet de kansel van de Pauluskerk onder handen nemen. 24 jaar heb ik daar als predikant zondags de dienst geleid. Nu is het ons cultuurhuis. Ook koningin Maxima was actief in de tuin bezig. Even dacht ik dat ik droomde…