Tegen Negativiteit
Het democratische proces in onze gemeente loopt af en toe flink uit de rails.
Zoals in de Beeld Vormende vergadering (Gemeentelijk, digitaal 4 en 16 maart) over een eventuele aanvraag voor tijdelijke huisvesting van spoedzoekers en statushouders in het zogenoemde Hoefijzergebouw. COA en Divorce Housing, die gezamenlijk met dit initiatief optrekken, deden hun uiterste best zoveel mogelijk informatie en toelichting te geven.
De discussie kreeg het karakter van een bitse raadsvergadering doordat een aantal insprekers, alsof het verkozen volksvertegenwoordigers zijn, een lawine van negatieve reacties uitstortten over leden van de gemeenteraad en college van B&W.
Woordvoerders van COA werden weggezet als ‘marketeers’ van hun ‘product’, en dat ze de werkelijkheid over statushouders verdraaien. De aantallen zijn te groot en cohesie van de buurt (?) zou in gevaar komen, of men is bang dat er te weinig parkeerplaatsen overblijven. Alleenstaande mannen in de buurt zouden een groot risico zijn: “Jonge meisjes en onze mooie moeders lopen gevaar; risico’s van moord en verkrachting; neemt U, burgemeester, hiervoor persoonlijke verantwoordelijkheid?”. Schrikbarende uitlatingen van mensen die pretendeerden de bewoners van het nabijgelegen Wilhelminapark te vertegenwoordigen.
Provincie en rijksoverheid doen herhaaldelijk beroep op gemeenten om oplossingen te vinden voor opvang van statushouders en andere “contingenten” urgente woningzoekers. COA, staat met de rug tegen de muur om geschikte huisvesting te vinden voor mensen die al jarenlang in asielzoekerscentra zitten opgesloten en staan te popelen om hun leven hier op te bouwen.
'Laten we onze vooroordelen aan de waslijn hangen en flink laten uitwaaien.'
Zou het echt zo moeilijk zijn om vanuit onze Oegstgeester comfortzone constructief mee te werken aan oplossingen voor een nationaal probleem? Terwijl er nú een gevonden zou kunnen worden in panden die hier al jarenlang leeg staan!
Positief meedenken doet wel de Huurders Vereniging van Meerwonen met het voorstel om ook sociale woningbouw een goede plek te geven naast het bestaande Hoefijzergebouw.
Je kunt er allerlei statistieken bij halen, maar er is geen onbetwistbaar bewijs dat vluchtelingen (of statushouders) veel méér dan gemiddeld crimineel zijn. Jonge Afrikaanse mannen, als die al in Oegstgeest komen te wonen, trekken echt niet de buurt in om blote benen te bespieden of auto’s te parkeren. In een voor hen kennelijk vijandige buurt.
Inburgering van (voormalige) vluchtelingen is een uitdaging voor henzelf én voor onze samenleving die nu eenmaal veelkleuriger wordt. Onze bevolking vergrijst en er zullen op termijn meer mensen nodig zijn, in de zorg, in de infrastructuur, in transport, in horeca, in distributie, noem maar op.
In Oegstgeest werd/wordt met de inzet van de Gemeentelijke Sociale Dienst, ondersteuning van professionals van o.a. DZB-Leiden, vrijwilligers van Vluchtelingenwerk (maatschappelijke begeleiding) de Bibliotheek (taalvaardigheid), kerkelijke en maatschappelijke organisaties veel bereikt. Te weinig bekend zijn de goede voorbeelden:
Die jonge moeder uit Guinee, die met veel inzet haar cursussen voor ouderenzorg heeft afgerond en nu zelfstandig haar leven kan leiden met een goede baan bij Marente.
De Eritrese man in opleiding in LUMC en nu voor corona patiënten werkt, net als jonge Afrikaanse vrouwen die gestart zijn als vrijwilligers of stagiaires in de ouderen verpleging.
De alleenstaande jongen uit Eritrea die zijn opleiding logistiek in Delft afsloot en nu zijn jonge vrouw en kind mag laten overkomen. De Syrische vader die na een gevaarlijk vlucht avontuur zijn gezin uit Homs heeft kunnen evacueren en nu als chemisch ingenieur zijn kwaliteiten gebruikt bij een raffinaderij in Nederland. Jonge mannen uit diverse landen gevlucht, die in bestelbussen van PostNL of DHL rijden, in de bloemenveiling, in catering of met schoonmaken in hotels hun eigen geld verdienen. De moeder van vier (vader is voor hun ogen vermoord) die de genocide in haar land Ruanda wist te ontvluchten: we zien nu, na een jaar of vijf haar kids achter de kassa, in een garage werken of nog steeds hard studeren.
Zeker, er zijn er ook die niet van de grond kunnen komen, voor wie de afstand tot onze cultuur te groot is en inburgering moeizaam. Die zozeer beschadigd zijn dat ze veel tijd nodig hebben om weer tot rust en een productief leven te komen. Ook die verdienen een eerlijke kans.
Laten we onze vooroordelen aan de waslijn hangen en flink laten uitwaaien. Maak een praatje in plaats van alsmaar bang te zijn. Leer ze kennen en win wederzijds vertrouwen.
De wereld is groter dan Oegstgeest en naar vermogen kunnen we hier een bijdrage leveren aan een nationaal uitdaging.
Leden van de Raad geef het Hoefijzergebouw een kans.
Marja Brouwer, Sjef Gussenhoven, Fenneke Hengeveld, Leo Thijssen, e.a.
Wij zetten ons graag in voor de kansen van statushouders.