Hosanna!
De verkiezingen zijn achter de rug, de stemmen zijn geteld. Bij sommige partijen heerste er een jubelstemming, andere partijen moesten hun wonden likken. Sommige kiezers hebben een kater, andere kiezers zijn tevreden. De politici krijgen veel over zich heen: het ene moment een hoop bagger, het andere moment worden ze bejubeld. In de kerk vieren we komende zondag Palmpasen, een zondag met een dubbel gezicht. Eerst is er een jubelstemming wanneer Jezus als een Messiaanse Koning wordt toegejuicht bij zijn intocht in Jeruzalem. Talloze mensen roepen luidkeels: 'Hosanna!'. Een paar dagen later roept het volk: 'Kruisig hem!' Zo veranderlijk – of moet ik schrijven verraderlijk? – is de volksstemming. Het vraagt denk ik om een eigen kompas, een innerlijke oriëntatie als politicus. Het lef om te koersen op je eigen geweten. Dat maakt je minder afhankelijk van lof en blaam, van likes en haat.
Thomas à Kempis schreef in de 14e eeuw zijn immens populaire 'Navolging van Christus' voor monniken in opleiding. Het is na de Bijbel het meest gelezen boek onder christenen geworden. Wij zouden hem nu een spirituele coach noemen. Hij stimuleert om een innerlijk leven te ontwikkelen dat zich niet laat leiden door uiterlijkheden, omstandigheden, afwijzing of lofprijzing. De dag na de verkiezingen kreeg ik een stukje onder ogen over 'de vreugde van een goed geweten' uit dit handboek. Wat mij betreft een schot in de roos:
'De mens met een goed en eerlijk geweten kan tevreden en gerust zijn. Je komt niet dichter bij God en wordt geen beter mens door alle complimentjes die je krijgt; je wordt geen slechter mens door alle kritiek die je over je heen krijgt. Je bent zoals je bent, en datgene wat de mensen van je vinden, kan nooit groter en beter zijn dan zoals God naar je kijkt. Als je aandacht en zorg gericht zijn op de vraag hoe je vanbinnen bent, kant het je niet schelen wat de mensen over je zeggen. De mens kijkt naar de buitenkant, maar God kijkt naar de binnenkant, naar het hart.'
Een wijs advies, niet alleen voor politici. Laten we ons niet te veel richten op de buitenkant, maar aandacht schenken aan onze binnenkant.
ds. Rian Veldman