Jeroen van Iterson (Volt) – ‘Europees denken, lokaal doen’
VOLT n Jeroen van Iterson (24) uit Oegstgeest staat op nummer 15 voor Volt, de nieuwe (pan-Europese) politieke partij die voor het eerst meedoet aan de Tweede Kamerverkiezingen. Hij heeft er, net als zijn enthousiaste partijgenoten die overal in de media hun opwachting maken, veel zin in.
Teksten en foto's Willemien Timmers
De ‘Volter’ noemt zich lachend een ‘kosmopoliet uit Rijnsburg’ en woont sinds 2018 in Oegstgeest. Hij is samen met een goede vriendin de trotse anti-kraak-bewoner van het Rivierduinen-poortgebouw aan de Endegeesterstraatweg.
Eind januari rondde Van Iterson zijn studie politicologie af, waardoor hij nu alle tijd heeft voor de Volt-campagne. Politieke interesse heeft hij altijd gehad, maar bij zowel GroenLinks als D66 voelde hij zich niet erg thuis. “Ik ben een gevoelsmens, en vond bij Volt wat ik zocht.”
“Wat ik mis in de nationale politiek is het verder kijken dan de komende vier jaar”, benadrukt hij, en legt uit dat Volt de eerste échte Europese partij is. “Wij geloven dat betere samenwerking tussen landen de enige manier is om de grensoverschrijdende uitdagingen van de deze eeuw aan te pakken. Daarom moeten we problemen die we in Nederland alleen niet kunnen oplossen, in Europees verband aanpakken. Door consensus kunnen we slagkracht creëren. Denk daarbij aan thema’s als veiligheid, klimaat, Big Tech en migratie.”
Hij legt uit dat Volt vanwege deze slagvaardigheid ook een voorstander is van een Europese regering. “Niet als doel, maar als middel”, voegt hij daaraan toe. “We willen samen echt vooruit komen, als mensen van deze eeuw.” Van Iterson beaamt dat Volt veel jonge mensen trekt. “Een derde van de kieslijst is onder de 25 jaar, en iets meer van veertig procent onder de dertig. Dat komt door de frisse energie die rond de partij hangt.”
Deze energie trekt natuurlijk ook ouderen aan. Oegstgeestenaar Wouter Put, die zich voor Volt inzet en Jeroen van Iterson helpt waar hij kan, heeft bij de Europese partij zijn plek gevonden. “Het is belangrijk om als Europa een blok te kunnen vormen tegen China. We zijn op dit moment onvoldoende ingericht om de mondiale verhoudingen weerwoord te kunnen bieden. Er zijn meer 55-plussers zoals ik die Europa, bijvoorbeeld door de Brexit, zien afbrokkelen en er iets aan willen doen. Bovendien is de frisse positiviteit binnen Volt een verademing. We gaan mooie dingen doen.”
“We denken Europees, maar doen lokaal”, legt van Iterson als echte Volter uit. “Omdat we een netwerk door heel Europa hebben, in alle landen, hoeven we bij moeilijke onderwerpen niet opnieuw het wiel uit te vinden. We kunnen bij elkaar kijken en samen van elkaar leren en oplossingen vinden.”
Volt staat in de peilingen op één tot drie zetels. Van Iterson: “Drie zetels halen is zeker mogelijk denk ik. We merken dat kiezers vanuit het hele spectrum zich bij ons aansluiten.”
Elly van den Bosch (CDA) – ‘Laten we er zijn voor anderen’
CDA n Nummer 66 op de CDA-lijst is de Oegstgeestse Elly van den Bosch-Damen (73). Een vrouw met veel politieke ervaring, die het een eer vond om voor de lijst gevraagd te worden. “Het is een soort van ambassadeursrol.”
Van den Bosch is een ‘staartlijst-kandidaat’. Dat wil zeggen dat zij alleen in kieskring 15 (Leiden) op de lijst staat. “Dit betekent dat mensen in onze regio op kandidaten kunnen stemmen die ze kennen”, legt ze uit. “Dat is prettig.”
Al meer dan dertig jaar is de Oegstgeestse actief voor het CDA. “Wij wonen sinds 1976 in Oegstgeest, en onze drie kinderen zijn hier opgegroeid.” Elly van den Bosch had zelf geen bestuurlijke of politieke aspiraties, maar werd door anderen al snel gezien als een goede kandidaat. Zo werd ze kort nadat haar oudste naar school ging op de R.-k. Jenaplanschool, gevraagd voor het schoolbestuur. Tien jaar lang vervulde ze allerlei functies binnen dat bestuur, waar twee lagere en drie kleuterscholen onder vielen.
In 1990 kwam zij voor het CDA in de Oegstgeester gemeenteraad. Drie periodes, dus tot en met 2002 was zij raadslid. Dat dat roerige jaren waren, met onder andere de opkomst van Leefbaar Oegstgeest, heeft Van den Bosch juist leuk gevonden. “Het was een intensieve tijd, waarin wij als CDA ook in het college zaten, maar ik heb het geen enkel moment met tegenzin gedaan. Het leuke van raadslid zijn is dat je na jaren nog dingen in het dorp tegenkomt, waaraan je je steentje hebt bijgedragen. De Hendrik Jesselaan bijvoorbeeld, heb ik zijn naam gegeven.”
Na eerst bestuurssecretaris van CDA Zuid-Holland en voorzitter van CDA Oegstgeest te zijn geweest, werd Van den Bosch gevraagd om zich verkiesbaar te stellen voor de Provinciale Staten van Zuid-Holland. Van 2007 tot 2011 zette zij zich in voor de provincie, maar indirect ook voor Oegstgeest. “Je kunt op zo’n plek veel betekenen omdat je oplet wat bepaalde besluiten voor je eigen woonplaats tot gevolg hebben, en daarnaast kun je veel streekgenoten met problemen verwijzen naar mensen die hen verder kunnen helpen.”
Veelal had zij portefeuilles die met zorg en welzijn te maken hadden, maar ook ‘zwaardere’ dossiers schuwde zij niet. “Ik vond het ook altijd erg leuk om mij met financiën bezig te houden, omdat binnen deze portefeuille alles samenkomt.”
Vaak vervulde Van den Bosch in de laatste jaren een mentorrol voor beginnende bestuurders. “Ik heb mij nooit omhooggewerkt, maar werd telkens gevraagd voor nieuwe functies. Fijn dat ik iets kon en kan betekenen voor anderen door op de juiste momenten een luisterend oor te bieden en er, bijvoorbeeld als mantelzorger of oppas-oma, te zijn voor wie mij nodig heeft.”
Filip Lauwerysen (VVD) – ‘Graag help ik anderen om te gaan met de veranderende internationale verhoudingen’
VVD n Filip Lauwerysen (37) staat op nummer 77 van de VVD-lijst: Een man die opgroeide aan het Anna Bijnsplantsoen, en die ondanks al zijn omzwervingen over de wereld Oegstgeest nog steeds als zijn ‘hometown’ beschouwt, en bezig is om er met zijn gezin opnieuw naar terug te keren.
Wie kandidaat nummer 77 opzoekt, ziet dat er Grizane (HR) achter Lauwerysens naam staat. “Mijn Nicaraguaanse vrouw en ik zijn met onze zoontjes Herman (6) en Alexander (3) voorlopig neergestreken in Kroatië.” De VVD-er woonde en werkte tot voor kort in Myanmar, maar de onrusten en staatsgreep zorgden ervoor dat hij versneld naar Europa terugkwam.
De carrière van Lauwerysen is indrukwekkend te noemen. Het begin? “Als jonge jongen van een jaar of twaalf, ik denk dat ik nog op De Springplank zat, ben ik al gaan werken bij melkboer Henk Heemskerk in de wijk. Daar heb ik goede herinneringen aan. Heel Oegstgeest heb ik gezien, en overal brachten we melk en andere boodschappen. Ook hielp ik mee met het scheren van de schapen als dat nodig was.” De enthousiaste verhalen maken duidelijk dat hij met veel plezier aan Oegstgeest terugdenkt. “Dat klopt. Oegstgeest is echt mijn thuis, en ik hoop er snel weer te wonen.”
Filip Lauwerysen, geboren op Haïti, kwam op zijn vierde met zijn Vlaamse vader en Kroatische moeder in Oegstgeest wonen. Lauwerysen senior was antropoloog en ging in het geestdorp voor Cebemo, een voorloper van Cordaid, werken. Na de basisschool in Haaswijk, een tijd waarin hij ook bij UDO voetbalde, ging Lauwerysen junior naar het Aquino College (later het Bonaventura College) in Leiden. Een studie geschiedenis in de lakenstad volgde. Lachend: “Toen ik daarmee klaar was, zaten we middenin de crisis, dus werk voor een historicus zat er niet in.” Om toch nog een kans op de arbeidsmarkt te maken moest hij volgens eigen zeggen kiezen tussen ‘nog een master’ of ‘een onmogelijke taal’. Hij koos voor het laatste: Chinees. Een keuze die zijn verdere koers zou bepalen.
In China volgden na zijn studie diverse banen in Beijing en Guangzhou, onder andere voor de Europese Unie en het Nederlandse Consulaat. “Mijn eerste baan in China was trouwens, bewust, een half jaar op het platteland in de tomatenkassen. Later heb ik mij op het consulaat voor Zuid-China met veel energie ingezet voor Nederland, en het creëren en ondersteunen van handelsrelaties.” En passant richtte hij ook een Nederlandse Vereniging Guangzhou en de VVD-afdeling China op.
Later stond hij ook aan de basis van het ontstaan van de European Chamber of Commerce in Myanmar. “Mijn team en ik deden samen ons best een beter businessklimaat te creëren voor Europese bedrijven in dat land.”
De adviseur woont nu als tussenstop voor een tijdje met zijn gezin in een zomerverblijf in Kroatië. Naast zakelijke aspiraties zijn de afgelopen jaren ook zijn politieke ambities toegenomen. “Ik sta niet op de lijst als lijstduwer, maar zou graag op enig moment echt in de Tweede Kamer terechtkomen. Overigens heeft ook het Europees Parlement mijn interesse. De wereld is heel erg aan het veranderen. Zo is bijvoorbeeld de naoorlogse luxe van de traditionele bescherming van de Verenigde Staten voorbij. Dat heeft zijn effect op de internationale handel. Ook de veranderende positie van Rusland en China heeft daar invloed op. Inmiddels heb ik veel ervaring in het werken in de veranderende internationale verhoudingen, en help graag bedrijven hun weg daarin te vinden.”
Lia de Ridder (D66) - 'Meer menselijke maat en aandacht voor de lange termijn'
D66 n Ook oud-D66-raadslid en wethouder Lia de Ridder staat op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezing.
De Ridder was van 2006 tot 2010 fractievoorzitter van Progressief Oegstgeest, waar D66 toen deel van uitmaakte, en in de jaren daarna, tot december 2012 wethouder ontwikkeling, duurzaamheid, sociale en economische zaken in onze geestgemeente. Daarna verhuisde ze om wethouder te worden van Blaricum, Bussum, Leidschendam-Voorburg en Wassenaar.
"Ik vind het een eer dat ik gevraagd ben lijstduwer te zijn voor deze Tweede Kamerverkiezingen en sta dan ook vol trots op nummer 72 van de lijst. Ik heb alle vertrouwen in Sigrid Kaag om de komende jaren landelijk te zorgen voor meer menselijke maat en aandacht voor de lange termijn. Dit afgelopen jaar heeft laten zien dat dat heel hard nodig is’.
