Behoud Hofbrouckerpark en de ‘Politiek’

Ná meer dan >10 jaar van bestuurlijk gerommel met projectontwikkelaars in het gemeentehuis om een Gemeenteraadsbesluit (Structuurvisie) te omzeilen, komt er eindelijk meer zekerheid in zicht over de inperking van beton en steen ten koste van groen in de Lange Voort-buurt.

Bewoners hebben namelijk de éénduidige bevestiging van een landelijke politieke partij in Oegstgeest ontvangen die genoemd Gemeenteraadsbesluit over de groenstructuren met de daarin aangegeven niet-bebouwbare groencorridors in Oegstgeest absoluut in stand wil houden.

De vele signalen van bewoners in het veruit meest dicht bevolkte gebied van Oegstgeest, t.w. de LV-buurt met alle hoogbouw, maken duidelijk dat het unanieme Gemeenteraadsbesluit van de ‘Structuurvisie’ met de groencorridor van Oegstgeesterkanaal via Hazenboslaan, Hofbrouckerpark naar Oud-Poelgeest van grote waarde voor jong en oud is. Het CDA verwerpt daarom nadrukkelijk iedere groencorridor-vernietiging met beton op het zo gekoesterde Hofbrouckerpark.

Het zijn onze CDA-volksvertegenwoordigers die ons bevestigden, na ‘Hart voor Oegstgeest’ en ‘Lokaal’, het groen in de LV-buurt te willen handhaven. Aantasten van Hofbrouckerpark is onnodig na de afschaffing van het Centrale Zorgstelsel in 2014.

CDA refereert aan onze bewonersbrief d.d. 15-12-2020 aan de Gemeenteraad. Nieuwe woningen, ook die met "zorgcomponenten”, behoren thuis in minder dicht bevolkte gebieden, althans voor zover nodig. We hebben immers nu al vijf instituten met zorgcomponenten in Oegstgeest. Ook voor niet-zorgbehoevenden moet de al zo volgebouwde omgeving leefbaar en aantrekkelijk blijven.

Samengevat hebben we nu CDA, HvO en Lokaal die betreffende groencorridor met het Hofbrouckerpark onaangetast willen behouden, dus géén parknieuwbouw. Aan de andere kant willen helaas VVD en D66 het Hofbrouckerpark wél bebouwen (D66-raadsverkiezings-programma in hoofdstuk "Groen”).

Tenslotte blijft PrO hoogst onduidelijk tegenover al die vele, vele LV-buurt-bewoners over groenvernietiging met hooggaand steen en beton in het veruit dichtst bevolkte gebied van Oegstgeest. De raadsverkiezingen komen eraan.

‘Vereniging Hofbrouckerpark/Hofwijck’ - hofbrouckerpark@mail.com

Spelen kan niet meer ...

De gemeente Oegstgeest ontving voor de lokale, culturele infrastructuur €62.000. Deze som komt uit het nationale steunpakket daartoe dat €150 miljoen bedraagt, naar rato aan gemeenten verstrekt. Deze krant maakte hier 27 januari melding van, raadslid Menno Welling informeerde ernaar.

Minister van Engelshoven van OCW heeft in september vorig jaar voor de culturele sector steunpakketten van in totaal 728 miljoen voor mekaar gebokst. Hoed af. Bij de distributie van nog eens €150 miljoen is besloten aan gemeenten over te laten hoe hun som aan te wenden. Niet geoormerkt is het effect ervan ongewis, te meer daar vele met tekorten op alle fronten kampen. Er komt bij, dat de kunsten dikwijls als franje worden gezien. De arbeidsproductiviteit is nul, niet doelmatig dienen ze geen nut. Theater, tentoonstelling, dans, concert zijn luxe die aan de markt kan worden overgelaten, geheel of, okay dan, gedeeltelijk (voorlopig). Als gevolg is in een kwart eeuw een rijkgeschakeerd cultureel leven verschrompeld, verdwenen eveneens tal van kleinschalige podia.

Te midden van de immense coronacrisis is het heilzaam te rade te gaan bij een van de grootste prestaties van de Nederlandse literatuur. Tegelijk is het een cultuurwetenschappelijk baanbrekend werk van universele betekenis, verschenen in vele talen en sindsdien gevierd: Homo Ludens [De spelende mens], Proeve eener bepaling van het spel-element der cultuur (1938) van Johan Huizinga (1871–1945). Enkele citaten daaruit: “Het spel zondert zich van nature van het gewone leven af”. Want “Het bestaan van spel is aan geen trap van beschaving, aan geen wereldopvatting gebonden. Ieder denkend wezen kan die realiteit: spel, spelen, terstond als een zelfstandig, eigen iets voor oogen brengen (…). Het spel is onloochenbaar”, te allen tijde, overal. Uit spelen spruit cultuur voort. Het is niet andersom. In levenden lijve, wel te verstaan – niet virtueel, zo is gebleken. Dit geldt voor kinderen en jongeren, voor volwassenen en senioren, niemand uitgezonderd.

Spelen en dit meemaken is geestelijke verpozing, ernaar verlangen is ons eigen, het voedt onze fantasie en veerkracht, wil er op uit. Het spel verbindt en bevrijdt immers, gelijktijdig over en weer, is kwetsbaar, je doet elkaar geen pijn, anders valt het ineen. Weidt Huizinga uit over drama, poëzie, muziek, dans en veel meer, zijn toon is kritisch. Hij waarschuwt dat spelen in het gedrang raakt.

Is het niet verstandig de besteding van die €62.000 aan Cultuurfonds Oegstgeest over te laten? In 2013 opgericht als een cadeau voor Els Timmers-van der Klink bij haar pensioen als burgemeester van Oegstgeest na zestien jaar, beschikt het bestuur van deze als Goed Doel erkende stichting intussen over een schat aan kennis en knowhow inzake de culturele infrastructuur in dit dorp. Zo kan tegelijk gewikt en gewogen wat, hoe en waarom te stimuleren. Dit is onontkoombaar. Onmogelijk omdat dit fonds uitdrukkelijk geen subsidieorgaan van de gemeente is? Overheden besteden zoveel uit, een boel werk om te ontlasten, nu hoogst urgent en kosteloos. Niet zitten urmen, nood breekt wet.

Lucien Knoedler