Hoe sociaal zijn we nog?
Als babyboomer (geboren in 1946) heb ik van nabij gezien hoe de generatie van mijn ouders, na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, zich heeft weggecijferd voor de wederopbouw van ons land om latere generaties een goede toekomst te geven. Elementen als verbondenheid, saamhorigheid, samenwerking en sociale ondersteuning waren leidende principes hierbij binnen gezinnen, families, straten en buurten. Het “wij gevoel” was in deze tijd vele malen sterker dan het “ik gevoel”, wat overal in de toenmalige samenleving zichtbaar was, hetgeen ik zelf ervaren heb. Dit vertaalde zich in een basishouding, waarbij het algemeen belang zwaarder telde dan het individueel belang! Een goede beschrijving van deze tijdsgeest gaf mijn oud-buurman Jan Terlouw een paar jaar geleden met zijn “touwtje uit de brievenbus”. Door de inzet van onze ouders groeide de welvaart in de zestiger jaren vrij snel waarbij, door de generatie van de babyboomers, ook het aspect welzijn vervolgens extra aandacht kreeg. In die tijd nam deze generatie ook afstand tot de meer autoritaire benadering, die enigszins kenmerkend was voor de generatie boven hen. Dit vooral met betrekking tot overheidsorganisaties en kerken. Meepraten als belanghebbende bij diverse zaken, waaronder vraagstukken rond ruimtelijke ordening, werd als normaal beschouwd en als verrijking van de kwaliteit van de besluitvorming.
Helaas zijn de latere generaties steeds verder weggegleden van de idealen van mijn generatie en die van mijn ouders. Was er bij deze twee generaties nog sprake van een “wij” ideaal, thans krijg ik de indruk dat we nu te maken hebben met een “ik” generatie; niet het algemeen belang staat centraal maar het “ik” belang staat bij hen voorop! Bij diverse zaken, zowel landelijk (bv. corona) als plaatselijk, wordt inspraak door actiegroepen vertaald in medezeggenschap. Als dit door instanties niet gegeven wordt dreigt men meteen met bijvoorbeeld rechtszaken. Ook in Oegstgeest is deze tendens waarneembaar, zoals duidelijk is in de discussies rond het Hofbrouckerpark en de Geesten. Men heeft als “ik” generatie geen boodschap aan het feit dat er de komende tien jaar landelijk nog 1 miljoen huizen gebouwd moeten worden met ook consequenties voor Oegstgeest. Hieraan niet meewerken betekent dat de sociaal zwakkeren geen woning kunnen vinden, dat de generatie van hun ouders geen woning met zorg kunnen vinden, dat kinderen met een rugzakje geen fatsoenlijke school hebben (Leo Kannerschool) en dat hun eigen kinderen als starters amper meer aan een huis kunnen komen. Nee, men wenst niet dat hun woongenot lichtjes wordt ingeperkt voor deze groeperingen. Ze moeten het zelf maar oplossen of anders in de kou blijven staan! Desnoods starten ze procedures om het onvermijdelijke zo lang mogelijk (5-6 jaar) uit te stellen. Compromissen zijn niet bespreekbaar. Hopelijk hebben de diverse politieke partijen in de Gemeenteraad van Oegstgeest de moed om bij de besluitvorming rond deze zaken het algemeen belang hoger te stellen dan het individueel/buurtbelang en daarmee aan te geven dat het “wij” aspect ook in Oegstgeest nog steeds primair staat!!!!
P.N.M. Koning
Behoud bestemming “Wonen met Zorg” op Hofbrouckerpark
Graag reageer ik op de bijdrage van de heer Nabbe namens de Vereniging Hofbrouckerpark, in de rubriek “lezers schrijven” van de OC van 17 februari. Nabbe refereert daarin aan een “open brief” van mij aan B&W.
Ik schreef geen open bief, maar net als de heer Nabbe, sprak ik in tijdens de informatieve raadsbijeenkomst op 28 januari jl. waar Sedos een bouwplan presenteerde voor 137 woningen ter vervanging van de oorspronkelijke aanleunwoningen bij Hofwijck. Met mijn inspraak weerlegde ik de door wethouder Glasbeek ten onrechte naar voren gebrachte gedachte dat het plan van Sedos zou passen in het bestemmingsplan. Het bouwplan past evident niet in het bestemmingsplan: het is te groot, te hoog en omvat alleen woningen, terwijl de bestemming op de deze locatie “Gemengd” is. Deze bestemming staat “Maatschappelijke voorzieningen” of “Wonen met Zorgcomponent” toe.
De inspraak heeft vele reacties opgeleverd en die leidden ertoe dat ik, als penvoerder van de Initiatiefgroep Woon-Zorgcomplex Hofwijck 2021 (IWZ-Hofwijck), waarin ook MeerWonen, de Vereniging Oegstgeester Hofjes en oud-wethouder Meester zitten, op 5 februari een brief zond aan B&W. Een afschrift ging naar de gemeenteraad, Sedos en de Vereniging Hofbrouckerpark. Met de brief biedt IWZ-Hofwijck aan om deskundige krachten te bundelen en samen met gemeente en Sedos (de beide eigenaren van de grond onder en rondom de huisjes) een plan te ontwikkelen voor “een nieuw woon-zorgcomplex voor oudere mensen van verschillende sociaal- en economische posities”.
De behoefte aan woningen waarin ouderen tot op hoge leeftijd zelfstandig kunnen wonen is groot. De bestaande witte huisjes zijn ruim 60 jaar oud; ze voldoen woon- en bouwtechnisch niet aan de eisen die anno 2021 aan woningen voor ouderen worden gesteld. Het besef dat deze huisjes plaats moeten maken voor nieuwbouw die wèl eigentijds en geschikt is voor ouderen met een (beginnende) zorgvraag, bestaat al lang. In 2010 stelde de gemeenteraad van Oegstgeest een bestemmingsplan vast dat de bouw van zo'n nieuw complex mogelijk maakte. Het ging toen om een plan waarin Hofwijck èn de huisjes gesloopt zouden worden en er een nieuw, kleiner hoofdgebouw zou komen voor intramurale zorg en 4 torentjes met 98 wooneenheden voor ouderen, waarvan 30% in de sociale sector.
Dat plan van 2010 werd door de tijd achterhaald. In plaats van sloop werd het hoofdgebouw van Hofwijck in 2013 ingrijpend gerenoveerd. De kosten daarvan werden mede gedekt uit verkoop van de aanleunwoningen aan Sedos. Om leegstand en verpaupering te voorkomen verleende de gemeente Sedos een omgevingsvergunning om de bestaande huisjes, in afwijking van de bestemming, als "gewone woningen” te verhuren. Op dit moment wonen er 61 mensen met (ernstige) vormen van dementie in Hofwijck, is er een Hospice gevestigd en zijn er op de begane grond 8 woningen voor zelfstandig wonende ouderen met een zorgvraag.
Het bestemmingsplan werd in 2013 niet aangepast. Daarom is de bouw van de in 2010 geplande torentjes voor wonen met een zorgcomponent planologisch nog steeds toegestaan. Toen Sedos op 28 januari zijn plannen presenteerde voor 137(!) woningen en de wethouder aangaf dat dat plan volgens de gemeente “op het eerste gezicht leek te passen in het bestemmingsplan”, werd duidelijk dat hier deskundige en praktische hulp moet worden geboden. En dat is wat de IWZ-Hofwijck aanbiedt.
Op 22 januari nam de gemeenteraad een voorbereidingsbesluit. Uiterlijk 21 januari 2022 moet er dus een bestemmingsplan in procedure tot vaststelling worden gebracht. De IWZ-Hofwijck wil eraan bijdragen dat dat nieuwe bestemmingsplan garandeert dat deze locatie bestemd blijft voor “Wonen met zorg voor ouderen van verschillende sociaal- en economische posities”. En ja, ook de belangen van de “groene corridor” en de cultuur-historische waarden van het Hofbrouckerpark moeten gewaarborgd worden.
Het maken van zo’n bestemmingsplan vraagt meer deskundigheid en praktische kennis dan Sedos en gemeente in huis hebben. In de IWZ-Hofwijck brachten we een deel van de benodigde deskundigheden al bij elkaar. Maar we zijn nog niet compleet.
De IWZ-Hofwijck daagt de gemeente uit om optimaal gebruik te maken van de mogelijkheden die de Taskforce Wonen en Zorg biedt. Deze door de ministers van VWS en BiZa ingestelde Taskforce stimuleert gemeenten, corporaties en zorgorganisaties op lokaal niveau samen te werken en concrete projecten te realiseren. Hofwijck zou zo’n concreet project kunnen zijn!
Namens IWZ-Hofwijck, Annelies Koningsveld
Heeft u suggesties, of wilt u ook meedoen? Laat het weten: annelies.koningsveld@gmail.com