Wij zullen Wil gaan missen als betrokken journalist in de kunst. En dat niet alleen bij de activiteiten van Kunstacademie Leiden, maar ook bij Osger, Koningsdag, op de drukke 5 mei markt en de vele andere activiteiten van Oegstgeest. Hij was er tot nu toe altijd bij met zijn camera!
Wil heb ik circa 25 jaar geleden leren kennen toen Kunstacademie Leiden, dan nog onder de naam “De Nieuwe Kunstschool”, zich vestigde in Oegstgeest. Bij alle openingen, exposities, activiteiten en verhuizingen kwam hij langs en deed hij op een prima manier verslag in de Oegstgeester Courant met prachtige foto’s.
In het begin had Wil niet zo veel met kunst, maar hij wilde alles weten over onze kunstopleiding en de cursussen en hij keek met verbazing naar het werk van de studenten. Hij wilde begrijpen wat er dan wel zo bijzonder aan die kunstwerken was. Wij hebben heel wat vrolijke gesprekken gevoerd met een wijntje in de hand, tijdens de openingen van ons academisch jaar en exposities.
Tijdens een excursie naar het Duitse openluchtmuseum ‘Insel Hombroich’ ging Wil ook mee. We hadden interessante discussies over de kunst die daar te zien was.
Zijn kijk op kunst veranderde in de loop der jaren. Het werk van de studenten begon hij steeds meer te waarderen, helemaal als hij het verhaal erachter hoorde.
Wil is een graag geziene gast met zijn belangstellende vragen, zijn grapjes en zijn vrolijke aanwezigheid. Ik wens Wil heel veel geluk met alle vrije tijd die nu voor hem ligt en hoop hem nog vaak in het dorp tegen te komen, met of zonder camera.
En niet te vergeten: heel erg bedankt Wil, voor de geestige rubriek “Oegstgeestigheid”. Ik heb ervan genoten!
Marijanne Richel, Kunstacademie Leiden
•••
Mijn leuke herinneringen aan Wil van Elk zijn dat wij elkaar een paar keer per jaar op (muziek) evenementen in Oegstgeest tegen kwamen. Wij gaan altijd met een groepje familie en vrienden (oudere jongeren …) naar deze evenementen en Wil kwam dan altijd een paar keer bij ons leeftijdgenoten staan voor een kort, soms uitgebreider, babbeltje onder genot van een biertje. Ik hoop hem in de ‘na-corona-tijd nog vaak tegen te komen!
Inge Krijt
•••
We waren ooit collega's bij het ministerie van Defensie in Den Haag. Hadden we een probleem met de computer dan kwam jij het oplossen. Thuis in Oegstgeest heb ik genoten van je wekelijkse belevenissen in de Oegstgeester Courant. Intussen moet je wel een enorm fotoarchief bezitten. Mocht je je nu gaan vervelen dan heb ik een goed idee: met behulp van je foto's kun je wel een overzicht maken van alle bedrijven, winkels, benzinestations, politiebureaus, cafés en restaurants, die in de loop der jaren zijn verdwenen uit Oegstgeest. Het geboortehuis van Jan Wolkers mag wat mij betreft een bijzondere plaats innemen. Veel succes en blijf samen met je vrouw gezond!
Hans Oudendorp (Spanje)
•••
Als oud Oegstgeestenaar heb ik je pas leren kennen toen ik zo’n 25 jaar geleden in Warmond kwam wonen en ik je daar tegenkwam toen je op weg was naar een evenement in het oude Trefpunt. Irene herkende je direct, want jij had ooit verslag gedaan van een lezing die Irene had gegeven over de Nederlandse Brandwonden Stichting. Vanaf dat moment kwamen we elkaar zeer regelmatig tegen, want je was verslaggever van de Warmonder en je nam iedere gelegenheid te baat om aanwezig te zijn bij en verslag te doen van de vele activiteiten in mijn dorp. Vergis ik me niet dan zijn we samen ook nog eens met “De Groote Juffer” naar Vinkeveen gevaren voor de start van de Turfrace. En ook was je meer dan eens aanwezig bij de start van de Strontrace te Workum. Na het samengaan van Warmond met Sassenheim en Voorhout was er op grond van afspraken met de uitgever voor jou als journalist geen “brood” meer in Warmond, maar je kwam en komt daar nog wel met enige regelmaat. Ik ben je stukjes in de Oegstgeester Courant altijd met belangstelling digitaal blijven lezen en zal dat missen. Maar we komen elkaar nog wel tegen op social media waarop ik geniet van je mooie foto’s. En wellicht komen we elkaar nog wel eens tegen in Defensie verband, de laatste keer was dat tijdens de Marinedagen te Den Helder op 2 juli 2015, waarop ik onderstaande foto van de fotograaf heb genomen. Het ga je goed Wil en blijf gezond! Kees
Kees van den Aardweg
•••
Graag laat ik nog even weten dat ik je fotografische bijdragen, maar ook je columns altijd bijzonder op prijs heb gesteld.
Ik weet zeker dat wij elkaar nog vaak zullen tegenkomen.
Gerritjan van Oven
•••
Al vanaf de eerste tentoonstellingen van Instock was Wil onze ‘Huis-verslaggever” en daar willen wij hem warm voor bedanken. Niet alleen deed Wil enthousiast zijn werk maar ook droeg hij Instock een warm hart toe. Hij was altijd heel betrokken en begaan met het wel en wee van onze vereniging. Wij hebben zijn bijdragen over exposities en kunstenaars van Instock in de Oegstgeester Courant altijd erg gewaardeerd.
Bestuur, kunstenaars en vrijwilligers zijn Wil hiervoor erg dankbaar.
•••
Een paar keer ben ik door Wil geïnterviewd en op de foto gezet, maar in september 2019 waren de rollen omgedraaid.
Voor mijn artikelenreeks over de Koude Oorlog ging ik op de fiets met Wil naar het voormalige MEOB-terrein, langs de A4. Het was toen één grote bouwplaats en er stond nog amper een gebouw.
Op deze plek had Wil sinds 1971 28 jaar lang gewerkt als Defensieambtenaar bij het Marine Elektronisch en Optisch Bedrijf.
Het laatste Marine-gebouw was jaren eerder onder protest gesloopt, maar Wil fietste over de modderige bouwwegen alsof het Marine-complex er nog was.
Moeiteloos wees hij de plekken aan van verdwenen gebouwen waar de elektronische en optische Marine-apparatuur werd gemaakt.
Wat mijn artikel in Leidsch Dagblad niet heeft gehaald, is dat hier ook de journalistieke roots liggen van Wil, ongeveer waar nu een groot tuincentrum staat.
Op de eerste pc begon hij hier stukjes te schrijven voor het bedrijfsblad MEOBtiek. Hij ging daarbij ook fotograferen en werd uiteindelijke hoofdredacteur.
Sindsdien is hij blijven schrijven en fotograferen.
Ruurd Kok, Leiden
•••
Hierbij een fotootje van de oude marineklant Wil, in september 1998 te kooi op de veerboot naar Hull, gemaakt door een andere oude marineklant, Antoon Koch. Als die twee samen waren, dan ging het bijna altijd over het marinebedrijf, MEOB. Ik vermoed dat Wil uit die tijd een enorme verzameling kantoormoppen heeft meegenomen waaruit hij, met een stalen gezicht, nog steeds kan putten. Enfin, Antoon is al weer vijf jaar geleden overleden. Wil had de fijne gewoonte om af en toe nog even zijn naam te laten vallen in zijn wekelijkse column, dat sierde hem. Mensen komen en verdwijnen in tijd, het is troostrijk als blijkt dat ze niet vergeten zijn.
Jacques Koch
•••
It will take time getting used to - not seeing you there - the Oegstgeestig - at the bottom-left of the paper. That was a treat each week, a delight, and the first spot our eyes went to. No matter the topic, somehow you left us with positivity, a feeling of hope. Maybe just because you were always there.
We also have fond memories of your joining us for a beer and some ‘poffertjes’ one fine Queen’s Day. Not really sure how it came to be. Maybe you were scoping out the after-parties in and around the Hofdijk festivities. In any case, for me, it felt special having you so close and hearing stories of old shared between you and the company we were with. A memory to cherish. Thank you for that, too.
All the best to you.
Sue Hulselmans
•••
Weet iemand hoe je afscheid neemt van Wil van Elk? Is daar een handleiding voor? 35 jaar actief zijn voor ‘onze Oegstgeester Courant’, dat is toch geweldig. Maar liefst 12.775 dagen, duizenden foto’s knippen, verslagen maken, artikelen schrijven, websites vullen, alles weten van Oegstgeest en haar inwoners en nog veel meer. Afscheid nemen is iets dat ik niet beheers. Wat het moeilijk maakt, is de beslissing- mededeling dat het nu goed is en in zo’n rare tijd te stoppen. Dat we niet in de gelegenheid zijn in een warme omhelzing de geschiedenis samen te vatten. En onder het genot van een bruisend glaasje te kijken naar alle hoogtepunten die je ons via je fototoestel hebt aangereikt en ons via een projectiescherm ten deel zouden vallen. Wat het makkelijk maakt is Wil, dat we met een glimlach en warm gevoel jou persoonlijk of via dit prachtige medium kunnen zeggen, hoe we je waarderen. Wat je voor onze uitgeverij en collega’s hebt gedaan en voor de gemeenschap. Dat we zoiets altijd te weinig zeggen, omdat we de waan van alledag voor laten gaan, maar dat liefde, respect en waardering wel het belangrijkste zijn in het leven.
Bedankt Wil, hoe jammer ook, maar jij hebt gelijk!
Nu heb je meer tijd om aandacht te besteden aan je gezin. Ik hoop dat er nog heel veel en lang voor je te genieten blijft.
Teuntje van Delft, hoofdredacteur Uitgeverij Verhagen
