ASC tekent voor kunstgras
kunstgras n ASC (voetbal en cricket), Stichting Beheer Sportpark Overveer en CSC Sport hebben op vrijdag 14 januari een overeenkomst getekend voor de aanleg van twee kunstgrasvelden op Sportpark Overveer. Hein Greven: “Op 12 januari heeft de rechter een voorlopige uitspraak gedaan en beslist dat de vergunning voor de kunstgrasvelden niet geschorst wordt. Na uitgebreid juridisch advies ingewonnen te hebben, is besloten het verantwoorde risico te nemen om te beginnen met de aanleg van de twee velden.”
Door Willemien Timmers
Op 29 december boog de kortgedingrechter zich over bezwaren van de Stichting Behoud Dorpskarakter Oegstgeest, de Bomenbond, en een buurtbewoner tegen de aanleg van twee kunstgrasvelden, en deed dus vorige week dinsdag uitspraak dat de vergunning (voorlopig) niet wordt vernietigd.
ASC mocht in 2017, na jaren van processen en procedures, verhuizen naar de Overveerpolder onder voorwaarde dat in deze ‘groene ecologische zone’ enkel op echte grasvelden zou worden gespeeld. De bespeelbaarheid van de natuurgrasvelden bleek echter de afgelopen jaren tegen te vallen. Omdat ASC hiernaast ook een groeispurt doormaakte, werd toch een aanvraag voor twee kunstgrasvelden ingediend. De aanvraag leek lastig, omdat het bestemmingsplan de aanleg van kunstgras niet toestond.
Vergunning
Dit verbod bleek echter bij nader inzien niet rechtsgeldig (over een formulering is juridisch verschil van mening) en ASC leek zonder vergunning aan de slag te kunnen gaan. Op verzoek van de gemeente werkte ASC echter mee aan een proces waarbij de gemeenteraad via een zogenaamd voorbereidingsbesluit eerst het oorspronkelijke bestemmingsplanverbod op kunstgras herstelde. Vervolgens stemde de raad, na uitgebreide discussies en afwegingen, in met het verlenen van een vergunning. Dit wel onder voorwaarden van aantonen van nut en noodzaak en natuurcompensatie, en het op eigen kosten aanleggen van twee kunstgrasvelden. In november verstrekte de gemeente Oegstgeest een vergunning voor de aanleg van twee kunstgrasvelden en liet daags erna het voorbereidingsbesluit ingaan.
“ASC zou kunnen wachten tot de vergunning na alle mogelijke rechtszaken onherroepelijk is, maar dat zou zo maar twee, drie, vier jaar kunnen duren. Dat zou betekenen dat er vanwege slechte velden weer heel vaak wedstrijden afgelast moeten worden, en dat is geen aantrekkelijke optie,” vertelt Greven. “Dat het niet aanleggen van kunstgras één van de voorwaarden was om naar de Overveerpolder te kunnen verhuizen, realiseren we ons terdege. Sommigen zeggen ‘afspraak is afspraak’, dat begrijpen we goed. Toch hoop ik dat men ook inziet dat ASC als club vastloopt als de situatie blijft zoals hij nu is. Dan blijven de velden waar nu kunstgras komt steeds veranderen in onbespeelbare en kapotgetrapte moddervelden. Door op kunstgras te gaan trainen, kunnen we onze velden van natuurgras sparen, zodat daar de wedstrijden op gespeeld kunnen worden.”
Compensatie natuur
Greven benadrukt dat ASC en de beheerstichting bereid zijn om verder te gaan in de natuurwaardecompensatie voor de grasvelden dan in de aangevoerde rapporten wordt aangegeven. “We willen echt een stap verder gaan dan van ons gevraagd wordt in het aanleggen van extra natuur. Daarom willen we ook in gesprek blijven met de bezwaarmakers. Misschien kan het zo zijn dat we uiteindelijk komen tot een situatie die door iedereen wordt ervaren als win-win.” Hij ontkent dat er vanaf het begin van de verhuizing al is voorgesorteerd op kunstgras in de polder. “Als er een complot is, dan zit ik er niet bij.”
Lange historie
Gérardine Sep van de Stichting Behoud Dorpskarakter Oegstgeest noemt de uitspraak van de rechter om de vergunning voor kunstgras niet te schorsen ‘teleurstellend’. “De rechter sprak ter zitting dat een bestemmingsplanvoorschrift niet in beton is gegoten, dat snap ik. Echter de afspraak dat ASC naar de Overveerpolder zou verhuizen onder voorwaarde geen aanleg van kunstgrasvelden is nog zeer vers en was er één met een lange, bevochten geschiedenis.”
Zij neemt het de sportclub niet kwalijk een hoge ambitie te hebben, maar ‘als je een beperkte capaciteit hebt, kun je niet blijven groeien'. "Zo creëert ASC zijn eigen probleem en waar stopt het?” Seps grootste worsteling in dit verhaal is die van de waarde van een bestemmingsplan. "Er is geen sprake van oud zeer in deze. Ik worstel oprecht met de vraag wat de waarde van afspraken vertaald in bestemmingsplan en koopovereenkomst is in deze. Tevens is kunstgras in de huidige tijd niet oké. Er is voorafgaand aan de verhuizing veel afgesproken. Over grasvelden, maar ook toen al over natuurwaarden en compensatie. Afspraken die bijna allemaal niet zijn nagekomen" Lees verder op pagina 15
