Onno Goedhart eerste thuis geboren Oegstgeester baby van 2021
geboorte n Op woensdag 6 januari, nog voor de dag aanbrak, werd Onno Wouter Joseph Goedhart geboren. Om 4.23 uur zag deze prachtige blonde jongen het levenslicht in Haaswijk en is hiermee de eerste in Oegstgeest geboren baby van 2021.
Door Willemien Timmers
Moeder Judith Nobels en vader Frank Goedhart kijken terug op een prettig verlopen thuisbevalling. “Om een uur of één ’s nachts begonnen de weeën”, vertelt Judith via beeldbellen vanuit haar gezellige woonkamer. “Gelukkig had ik daarvoor al een beetje geslapen.” De docente Nederlands op het Stedelijk Gymnasium in Leiden (locatie Socrates) en haar man die lesgeeft op de opleiding Mechatronica van de Haagse Hogeschool in Delft, waren er eerder nog niet uit of hun tweede kind thuis of in het ziekenhuis geboren zou moeten worden. “We hadden dat opengelaten omdat we wisten dat we als de bevalling begon nog konden kiezen. Toen vorige week verloskundige Eline Schaake hier om een uur of half drie ‘s nachts binnenstapte, bleek ik al zo ver te zijn dat we besloten om thuis te blijven. Ik zag mezelf eerlijk gezegd ook niet meer in een hobbelige auto zitten”, lacht ze. De reuring in huis had die nacht ook grote broer Willem, van twee jaar en negen maanden, wakker gemaakt. “Gelukkig kwam mijn schoonmoeder om hem bezig te houden. Zijn bevalling, destijds in het Geboortehuis van het LUMC, duurde een stukje langer, waardoor het ook minder heftig was. Nu verliep alles in een sneltreinvaart, maar was het heel prettig dat we in onze eigen, vertrouwde slaapkamer waren. De sfeer was kalm en prettig. Als ik zou kunnen kiezen, zou ik tekenen voor weer zo’n bevalling.”
Bij zijn geboorte woog Onno 3640 gram, en was hij zo’n 53 centimeter. “Het is een heerlijk tevreden ventje, dat nu alweer bijna op zijn geboortegewicht zit. Hij lijkt ontzettend op zijn grote broer, dat is leuk om te zien.”
Romantisch
Ook verloskundige Eline Schaake van Verloskundigenpraktijk Oegstgeest kijkt tevreden terug op de bevalling. “Het was eigenlijk een bevalling volgens het boekje: een romantische thuisbevalling in de nacht. Zo eentje waarbij je als je de deur achter je dichttrekt denkt: ‘Ik heb iets moois meegemaakt’. We hebben het echt met zijn drieën gedaan. Heel intiem. Judith deed het geweldig. Ze is in haar eigen kracht gaan staan, en heeft het proces zijn gang laten gaan. En Frank heeft haar fantastisch geholpen.”
Bezoek
Onno is een echte ‘coronababy’, en is geboren in een tijd waarin bezoek even minder vanzelfsprekend is. “We mogen maar twee bezoekers per dag ontvangen, maar eigenlijk is dat wel een fijn alibi om rustig aan te doen.” Tot Judiths grote blijdschap was het voor haar ouders, die in het Belgische Sint-Niklaas wonen, wel mogelijk om op bezoek te komen. “Ze hadden zich al voorbereid op slechts een raamvisite, maar gelukkig konden ze echt even binnenkomen. Fijn dat we ook hierbij op de hulp van 'onze' Willeke van Kraamzorg de Waarden konden rekenen; dat geeft zoveel rust."
“Nadeel van deze tijd is wel dat ik straks niet even langs school kan rijden om Onno aan de leerlingen te laten zien, maar het is niet anders. Tegen de tijd dat het weer kan, regelen we gewoon iets leuks!”
De kleine Onno heeft vanwege de thuisbevalling dus Oegstgeest als geboorteplaats in zijn paspoort staan, iets wat niet gebeurd zou zijn als het jongetje in een Leids ziekenhuis ter wereld was gekomen. “De cultuur van het thuis bevallen is overigens toegevoegd aan de lijst van Nederlands immaterieel erfgoed”, vertelt verloskundige Eline. “Dat is mooi. Want als er medisch gezien geen belemmeringen zijn om thuis te bevallen, is dat net zo veilig als in het ziekenhuis. Het is fijn dat vrouwen hier in Nederland de mogelijkheid blijven houden om te kiezen waar ze willen bevallen.”
Burenhulp onontbeerlijk
burennetwerk n "Ik ben een vitale, actieve vrouw van net boven de 60. Mantelzorger voor mijn moeder, en oppas voor mijn twee kleinkinderen van drie en zeven maanden. Ik sport en maak muziek, doe vrijwilligerswerk. Maar een ongeluk zit in een klein hoekje: op 5 december viel ik erg ongelukkig en brak mijn linker enkel en mijn linker pols", vertelt Oegstgeestenaar Marita Danhof.
"Daar zit je dan, in een rolstoel, met één bruikbare hand. Hoe moet dat? Hoe doe je boodschappen, hoe kook je? Hoe kom je boven in je slaapkamer, hoe moet het met douchen en aan- en uitkleden? Gelukkig heb ik een lieve echtgenoot, en twee lieve kinderen die niet ver weg wonen. Maar toch. Zij kunnen niet alles doen.
Wat was ik blij dat we een straatnetwerk hadden georganiseerd aan het begin van de coronacrisis.
Het bleek een gouden greep. Ik meldde daags na mijn val via de app dat ik was gevallen. We kregen van alle kanten hulp. Er kwamen krukken, bloemen en kaarten. Er werd gekookt, we kregen oliebollen met oudjaar. Mensen boden aan om boodschappen te doen als dat nodig mocht zijn. Vriendinnen kwamen me halen om een wandeling te maken. Een vriendin kwam mijn kerstboom optuigen en weer opruimen.
Hulpmiddelen werden geleend of gekocht bij de Vegro, en mijn man regelde een traplift, die binnen 24 uur geleverd kon worden.
Professionele thuiszorg had ook geregeld kunnen worden, maar bleek niet nodig. Boodschappen werden online besteld en thuisbezorgd. Zo zijn we de Kerstperiode doorgekomen.
Langs deze weg wil ik iedereen heel hartelijk bedanken voor alle attenties en hulp.
En ik houd een pleidooi voor het organiseren van buurt- of straatnetwerken in alle straten van Oegstgeest. Je weet nooit wanneer je het ineens nodig hebt.
Marita Danhof
Lid van straatnetwerk Louise de Colignylaan
langerzelfstandiglevenoegstgeest.nl