Lekker stil
Vindt u het ook zo lekker rustig in de lucht boven Oegstgeest? Niemand wil een lockdown, maar dit is een prettige bijkomstigheid. Dat het verder zo stil is in het sociale leven is een ander verhaal. Als ik met vriendinnen praat noemt bijna iedereen het leven wel saai onderhand. En dat je geen café in kunt als je toch eens gaat winkelen is tot daaraantoe. Maar je kunt ook nergens even naar het toilet! Een dingetje voor dames. Ik sprak laatst iemand die al vanaf half maart maar één keer per week naar de supermarkt gaat voor alle boodschappen. Niet gezellig naar de markt of het kaaswinkeltje. Geen risico op besmetting.
Stilte, we zijn het niet meer gewend. Al ligt het eraan wat je onder stilte verstaat. De communicatie via alle mediamogelijkheden gaat onverminderd door. ‘Wie klaagt moet eens het dagboek van Anne Frank lezen’, las ik afgelopen zomer in een interview met een oudere man. Tja, niets meer te zeggen natuurlijk, maar toch. Misschien kan de afgedwongen rust ons iets leren? Die vraag brengt ons verder dan ons ertegen verzetten. De randjes opzoekend van wat nog net wel kan. Wijze mensen leren dat je innerlijke vrede hebt als je accepteert waar je geen invloed op hebt.
Geen spruitjeslucht, maar wel een leven dat op adem komt
Stilte, wat heb je eraan? Is het misschien de rust van de eenvoud? Tevreden thuis met een goed boek of een mooie film. Niet alsmaar van hot naar her aan het rennen. Rustig kunnen mijmeren over wat nu echt betekenis voor je heeft en daar aandacht aan schenken. Misschien kom je wel tot de conclusie dat je dingen recht moet zetten of bijsturen. En er kan best nog veel als je erover nadenkt. Geen feestjes nee, maar wel een enkele vriend of stel uitnodigen. Je hebt intiemere gesprekken omdat er geen anderen bij zijn. In mijn beleving is de klok 50 jaar teruggezet. Geen spruitjeslucht, maar wel een leven dat op adem komt.
Mieke Kerkhof-Scheenaard