Nazanins gedachten over Nederland
Aanslagen op de Kabul universiteit op twee november
Op maandag hebben terroristen op de Kabul universiteit studenten gegijzeld en meer dan twintig neergeschoten. Die maandag was de eerste studiedag voor veel studenten. Ze begonnen met heel veel dromen aan de nieuwe opleiding. Ze hebben zich jarenlang met veel moeite voorbereid om zover te komen. Ze moeten heel veel cursussen volgen en examens doen. Dat kost veel geld en in Afghanistan zijn veel mensen arm. Mensen moesten vaak geld lenen om de cursussen te betalen en de families spaarden geld uit op eten en op alle luxe. Ze willen heel graag dat hun kinderen studeren en later iets voor hun land kunnen doen, dat de oorlog afloopt en het economisch beter gaat. Het is niet gemakkelijk om toegelaten te worden op de universiteit, vooral voor meisjes. Ze moeten vaak ervoor vechten om toestemming te krijgen van hun familie. Hun dromen zijn als herfstbloemen geveld. Niet alleen zij zijn doodgegaan, met hen zijn ook hun familieleden, het hele land en iedereen die er over hoort bijna doodgegaan van verdriet. Dit is niet de eerste aanslag, elke maand of soms twee keer per maand is er een aanslag. De regering veroordeelt de aanslagen maar doet verder niets. De mensen zijn teleurgesteld in de regering. De mensen hopen dat de jonge mensen die een goede opleiding krijgen de situatie in het land kunnen verbeteren, maar de terroristen vermoorden steeds deze jonge mensen. Dat is heel zwaar.
De terroristen zeggen dat ze moslims zijn, maar waarom maken ze andere moslims dood? In de koran staat duidelijk dat je onschuldigen niet mag doodmaken, want het leven is een gift van God. Niemand mag beoordelen of het leven aan zijn einde is gekomen en iemand doodmaken. De terroristen zijn geen moslims, ze bezoedelen de naam van de islam.
Als bijvoorbeeld in Frankrijk een leraar wordt vermoord is het wereldnieuws en iedereen is verdrietig. Ik ben moslim en ik ben ook verdrietig. In ons geloof heb je heel veel respect voor een leraar. In Afghanistan gebeuren er steeds aanslagen en heel veel mensen sterven, maar dat levert alleen een klein berichtje in de kranten op. Waarom is dat? Het verschil tussen mijn land en andere landen is niet dat er geen wetten zijn of geen regering is maar dat haalt niets uit. In Afghanistan zijn de mensen steeds overgeleverd aan de gevaren van de terroristen. Hier is niemand bang als ze zelf of hun kinderen naar buiten gaan. In Afghanistan zijn de mensen voortdurend bang om naar het ziekenhuis te gaan of naar de universiteit of te gaan winkelen. Het is nergens veilig zelfs niet in het parlement. Niemand weet wat er tegen te doen is.
Nazanin Amini
Nazanin Amini woont sinds 2016 in Oegstgeest en is met haar man en kinderen vanuit Afghanistan naar Nederland gevlucht.