Fietsmaatje Lydie Vellema: 'Je haalt mensen letterlijk uit hun isolement'
ontmoeting n Vorige week was het de Week tegen Eenzaamheid. In Nederland zijn momenteel 700.000 eenzame ouderen. Als we niets doen, zijn dat er in 2030 één miljoen. Iemand die wél iets doet, is Lydie Vellema (52). Ze is fietsmaatje van Geertje Lagas – Buijs. De twee werden twee jaar geleden aan elkaar gekoppeld door. Een gouden match, vertelt Lydie. “Ze is als de moeder die niet om de hoek woont.”
Door Vera Jansen van Linda.nl
We spreken het tweetal in Oegstgeest, waar ze gemiddeld eens per veertien dagen – als het weer het toelaat – doorheen fietsen. Het is voor Geertje elke keer een hoogtepunt. “Een ritje door het bos maakt mij diep, diep, diep gelukkig.” En als het slecht weer is? “Dan gaan we met de auto”, vertelt Lydie. “We maken er altijd iets moois van.”
Lydie is blij dat ze iets kan betekenen voor Geertje, die zich vaak eenzaam voelt: “Ik kan geen auto meer rijden omdat ik soms duizelig word, ik kan niet meer fietsen vanwege mijn heup, en lopen doe ik met een rollator. Ik ben een teruggetrokken type van mezelf, maar ik moet wel echt naar buiten.” De elektrische fiets, mét scherm vanwege COVID, is dan ook echt een uitkomst. Lydie: “Je haalt mensen letterlijk en figuurlijk uit hun isolement.”
Inspiratie
Voor beiden, trouwens. Vellema, die zelf jarenlang in het buitenland woonde, leert zo ook haar omgeving (opnieuw) kennen. “Zij laat mij de omgeving zien, en ik laat haar de buitenwereld zien. Ondertussen hebben we de meest uiteenlopende gesprekken. Ik kom altijd volledig geïnspireerd terug.”
De match met haar huidige maatje is dan ook wel een uitzonderlijk goede. “Ik had hiervoor een ander maatje, een dementerende meneer. Met hem had ik ook mooie gesprekken, maar je bouwt niet echt iets op, want hij is het de volgende keer weer vergeten. Met Geertje is dat heel anders, zij volgt me echt, weet wat ik doe, wat ik leuk vind. Ze is voor mij de moeder die niet om de hoek woont.” Geertje, moeder van vier zoons: “En zij had mijn dochter kunnen zijn.”
Echt contact
Lydies zorg gaat dan ook verder dan de fietsritjes. “Als ik gekookt heb, breng ik vaak een bordje bij haar langs, en vorig jaar nam ik haar mee naar een groot kerstdiner in het teken van Een tegen Eenzaamheid hier in het Dorpscentrum. Geweldig was dat. We hadden ons opgetut, de burgemeester was er: ze fleurde er zo ontzettend van op.”
Lydie zorgt voor écht contact, en dat is voor Geertje, zeker in deze tijd, heel belangrijk. “Ik word nauwelijks aangeraakt. Nu, in de tijd van COVID, al helemaal niet. Soms door een kleinkind, maar niemand wil het risico lopen mij ziek te maken, dus iedereen blijft uit de buurt. De uitjes met Lydie zijn voor mij echt lichtpuntjes, elke keer weer.” Lydie: “En ik doe het echt met het grootste plezier.”
Jesper Neuteboom nieuwe trainer ASC
voetbal n ASC heeft een nieuwe trainer aangetrokken na het vertrek van Mo Boudrine. Zijn naam: Jesper Neuteboom. Graag stel ik hem aan de lezers van de Oegstgeester Courant voor.
Door Wim van Tuijl
Jesper Neuteboom heeft zijn gehele leven al met voetbal te maken. "Van oorsprong ben ik een echte UVS'er. Kan ook niet anders met een vader die altijd als voetballer bij UVS actief is geweest. Jarenlang was hij basisspeler van UVS 1. Vanaf mijn 6e tot mijn 20e heb ik alle selectieteams doorlopen en daarbij ook landelijk gespeeld. Vanaf mijn 18e speelde ik in het eerste elftal van UVS, destijds een hoofdklasser; het hoogste amateurniveau in die tijd. Na een paar jaar ben ik samen met mijn broer gaan voetballen bij FC Rijnvogels in Katwijk. Een jaar later koos ik voor FC Noordwijk, dat uitkwam in de hoofdklasse. Naderhand heb ik de omgekeerde weg afgelegd; van Noordwijk naar de Katwijkse club en weer terug naar UVS. De laatste vijf jaar speelde ik voor FC Boshuizen, tot op heden uitkomend in de eerste klasse." De rol van centrale verdediger was zijn specialiteit als speler en de laatste jaren bij UVS en Boshuizen droeg hij de aanvoerdersband.
Nieuwe voetbalambitie
"Vorig seizoen, ik ben 36 jaar, heb ik de knoop doorgehakt om mijn voetbalschoenen aan de spreekwoordelijke wilgen te hangen. Het was mooi geweest. Als voetballiefhebber was ik niet van plan om deze sport achter me te laten. Ik ben me gaan oriënteren op het trainerschap. Tijdens mijn voetballoopbaan heb ik een aantal jaren jeugdteams getraind bij UVS en Foreholte In die periode behaalde ik mijn trainerscursussen TC3 en TC2”, verklaart Jesper. Via Sander de Wolf ben ik in contact gekomen met de Technische Commissie van ASC en na een eerste gesprek volgden besprekingen met spelersraad en bestuur. Die verliepen zeer bevredigend, dus heb ik besloten trainer van de selectie van ASC te worden”, geeft Jesper als reden voor zijn besluit.
"Vanuit de spelersgroep kwamen er verschillende doelstellingen naar voren. Het mooie vond ik hun uitspraak: ‘We willen vooral na elke wedstrijd met het gevoel van het veld stappen dat we allemaal alles hebben gegeven voor een goed resultaat’. Ikzelf streef ernaar om iedereen individueel en als groep voetballend vooruitgang te laten boeken, waarbij plezier en presteren hand in hand gaan."
Jesper werkt als gymleraar op het Visser ’t Hooft in Leiden. Hij ondersteunt ook de teamleider VWO een dag per week. Zijn levenspartner is Mariëlle Koevoets. “Eind december verwachten we ons eerste kindje”, geef Jesper blijmoedig aan.
