Een vreemde zomer
Wat een vreemd einde van het school- en werkjaar maken we mee. Niemand had dit echt voorzien. Diploma’s werden op creatieve manieren uitgereikt, en sportverenigingen en terrassen zijn weer open. Kerkdiensten zijn voorzichtig weer opgestart, maar op afstand van elkaar zitten en niet kunnen zingen beleven we met gemengde gevoelens. Bovendien kunnen we nog niet allemaal komen.
Deze tijd vroeg veel van ons allen. Het was een uitdaging om de stemming goed te houden. De rek is eruit in contacten. We hebben veel geduld nodig en wijsheid, om spanningen de baas blijven. Dit lijkt op allerlei niveaus te gelden. In gezinnen, in werksituaties en in de samenleving in het groot. Er zijn verschillen tussen rekkelijken en preciezen. De een wil de richtlijnen van de RIVM strak volgen, de ander gaat er zeer ontspannen mee om. Maar de houding van de een heeft wel gevolgen voor de ander. Het is schipperen tussen keuzes voor gezondheid dan wel voor economie. Het is zoeken naar een balans tussen verantwoordelijk handelen en gastvrij en hartelijk willen zijn. Laten we blijven praten met elkaar; dat leidt meestal wel tot onderling begrip.
Want buiten zingen mag!
En mocht je op zondagochtend rond elven gezang horen, blijf dan even staan. Luister en kom kijken. Daar zijn mensen aan het zingen, bij mooi weer. Zingen in de zomer op het plein achter de Rehobothkerk tegenover de Shellpomp. Want buiten zingen mag! Zingen ontspant, geeft saamhorigheid, en voor christenen is het een manier om God te danken en te prijzen. Zingen is twee keer bidden.
Tenslotte: Voor op de camping of op het balkon geef ik een rijtje vragen mee, om te komen tot een evenwichtige terugblik, en voorzichtig een beetje een vooruitblik. Wat was het mooiste moment het afgelopen half jaar? En wat was het moeilijkst? Wat heb je van dit half jaar geleerd? Hoe ga je dit half jaar onthouden? Met welk gevoel ga je de zomervakantie in?
Alice Siepelinga