Opruimen
Velen zijn in deze tijd hun huis en tuin aan het opruimen. De files naar de gemeentewerf en de aangepaste tijden getuigen ervan. Het vraagt enig geduld van ons, en dat hebben we soms niet, omdat we al wat langer ‘opgesloten’ zitten en daar chagrijnig van worden. Het helpt mij wel als ik relativeer en denk aan de mensen in de verpleeghuizen en zorginstellingen. Maar door dat opruimen kreeg ik op de mail een vraag. “Jij houdt toch van oude leesboekjes? We zijn aan het opruimen, en hebben hier iets dat echt wat voor jou is. Het is geschreven door W.G. van de Hulst”. Hoeveel lezers deze schrijver nog kennen weet ik niet, maar hij is legendarisch. Met ‘het klompje dat op het water dreef’ en ‘Willem Wycherts’ ben ik opgegroeid. Dus ja, dat boekje wilde ik graag hebben. Maar dat anderen opruimen, betekent dat ons huis weer voller wordt, tot verdriet van echtgenoot. Dat wordt onderhandelen over wat er nu uit huis moet worden weggedaan. Gelukkig is het een uiterst dun boekje van maar 16 bladzijden.
Jij houdt toch van oude leesboekjes?
Tot mijn verrassing begint het verhaal in de Pieterskerk in Leiden. “Eens, - ’t is al héél lang geleden, lag er in de Sint Pieterskerk te Leiden een groot, dik boek ….. aan een ketting”. Dit was 1462. Het boekje gaat over de eerste vertalingen van de Bijbel uit het Latijn naar het Hollands. En later uit het Hebreeuws en Grieks naar het Nederlands: de Statenvertaling. Onvoorstelbaar dat de Bijbel zo lang niet toegankelijk is geweest en ook niet betaalbaar is geweest. Ook was het gevaarlijk om een Bijbel in huis te hebben. Onder Karel de Vijfde werd gedreigd met de doodstraf. Helaas lees je ook over een geschiedenis van godsdiensttwisten. Droevig. Het lezen van dit boekje met de titel ‘Het boek dat nooit oud wordt’ was weer even een eyeopener voor me. Onze voorouders hadden het zoveel zwaarder dan wij. Laten we zuinig zijn op onze vrijheid van godsdienst, onze democratie en onze vrijheid van geweten.
Nu ga ik in de boekenkast zoeken naar een boekje dat weg mag, maar weggooien vind ik “héél, héél erg moeilijk, dus of dat lukken gaat….”
Alice Siepelinga