Oegstgeest heeft hart voor vluchtelingen
inzet n Ik had me nog zo voorgenomen om het niet te doen! En toch steek ik volautomatisch een hand uit naar Bas de Visser, teamleider van VluchtelingenWerk Oegstgeest. Lachend doet hij een klein stapje achteruit: ‘nee, nee, Corona, Corona!’ Want ook hier volgt men de richtlijnen van het RIVM: Er worden GEEN handen meer geschud. En gelijk hebben ze. We moeten voorzichtig zijn.
Door Annemarie Fernhout
Het is rustig op kantoor. Heel rustig. Vanwege de corona-crisis gaat de begeleiding van statushouders nu zoveel mogelijk digitaal en per telefoon. Ook is het mogelijk om op afspraak naar kantoor te komen, dit is inmiddels al een paar keer gebeurd. Het kantoor is zo ingericht dat 1,5 meter afstand houden mogelijk is en er hangen beschermende schermen tussen de bureaus en in de spreekkamer
Bas vertelt in alle rust en ongestoord over het zijn werk. Ik begrijp dat de samenwerking met de gemeente Oegstgeest optimaal is. VluchtelingenWerk beschikt hier dan ook over goed geoutilleerde kantoren. En omdat deze zich naast het stadhuis bevinden, zijn de lijnen naar de lokale overheid, zowel letterlijk als figuurlijk kort.
Ook veel inwoners van Oegstgeest dragen het werk een warm hart toe. Toen enkele jaren geleden grote groepen Syriërs moesten worden opgevangen, stond de telefoon bij VluchtelingenWerk roodglooiend. Van alle kanten werd hulp aangeboden.
Het is de Rijksoverheid die bepaalt hoeveel statushouders een plaats moet opnemen. En een team in Oegstgeest staat klaar om deze nieuwkomers te helpen. Dit bestaat, buiten hemzelf, uit drie maatschappelijk begeleiders, een coördinator-taalcoaches en een stagiair. De maatschappelijk begeleiders zijn vrijwilligers. Leo Thijssen (71) doet dit werk sinds zijn pensionering als geschiedenisdocent. Hij is iemand die graag op een zinvolle manier bezig is. Van nature voelt hij zich verbonden met mensen uit andere volken en culturen.
Hij geeft toe dat het werk niet altijd makkelijk is. Maar de verhalen van de mensen die hij moet begeleiden raken die hem diep. Dit zijn mensen die buiten hun schuld terecht kwamen in verschrikkelijke, voor ons vaak ondenkbare situaties. En als hij hen kan helpen bij het opbouwen van een nieuw bestaan, dan is geen moeite hem te veel. Hij heeft over he algemeen bewondering voor zijn cliënten. Voor hun veerkracht en voor hun optimisme.
Afhankelijk van de drukte, besteedt hij aan dit werk vier tot vijf dagdelen per week. Op dit moment begeleidt hij een gezin gedurende een periode van een jaar intensief. En een wat grotere groep vluchtelingen wanneer de situatie daarom vraagt. Dit betreft zowel alleenstaanden als gezinnen met kinderen. Dat ene jaar is de vaste afspraak met de gemeente. Maar als iemand hem na die tijd echt nodig heeft, dan is hij er de man niet naar om die hulp te weigeren. De communicatie kan een uitdaging zijn. Als de statushouder Engels spreekt is er al veel gewonnen. Als dit niet het geval is, dan moet hij werken met tolken.
Wat voor hem het allerbelangrijkste is: De mensen moeten de Nederlandse taal leren. En wel direct. Anders kunnen zij niet integreren. Direct nadat hij de nieuwkomers heeft geholpen met woonruimte, het vinden van een huisarts en tandarts en scholen voor de kinderen – hij noemt zichzelf een manusje-van-alles -, dan beginnen de taallessen. Want het is van het allerhoogste belang dat men de taal kan spreken, maar zeker ook: verstaan.
Hoe vlot dat leren verloopt, dat verschilt van persoon tot persoon. Dit hangt af van factoren als vooropleiding, leeftijd en lerend vermogen. De ene mens leert makkelijker dan de ander. Maar dat er uitschieters zijn is duidelijk. Hij kent iemand die zichzelf binnen een jaar de Nederlandse taal aanleerde.
Het is duidelijk dat hij de kinderen een extra warm hart toedraagt. Zo zet hij zich ervoor in dat ‘zijn’ kinderen in de zomer kunnen meedoen met vakantie activiteiten. Het extra geld dat dit soort dingen kost is voor de ouders niet altijd op te brengen. Maar dan weet Leo zijn weg in de ambtelijke wereld wel te vinden. De gemeente Oegstgeest maar ook de kerken tonen zich regelmatig bereid iets extra’s te doen. En toen een jonge tiener gezien haar resultaten en studiehouding een veel te laag schooladvies kreeg, liet hij dat niet gebeuren. Absoluut niet. In zo’n geval moet men toch eerst langs Leo Thijssen.
"Lees jij nu dit alles en denk je dat het ook wel iets voor jou kan zijn, en ben je één dagdeel per week beschikbaar, neem dan contact op met Bas de Visser: Hij zit te springen om nog een enthousiaste vrijwilliger. Mail naar: bdevisser@vluchtelingenwerk.nl.."
