Oke blaast 50 kaarsjes uit
Ons Oegstgeester kerkblad is jarig. Het is 50 geworden. Zelf ben ik een slechte verjaardagsvierder. Althans, van mijn eigen verjaardag. Geen idee waarom, want ik vind dat je alles moet vieren wat er te vieren valt, zeker je verjaardag. Zo vanzelfsprekend is het niet om weer een jaar bij te mogen tekenen. Dat realiseer ik me iedere keer dat iemand een slechte uitslag hoort, een ongeluk krijgt of overlijdt. Dan blijkt steeds weer hoe kwetsbaar het leven is. In de kerk vier ik van harte. Er valt ook nogal wat te vieren. Misschien wel omdat we juist daar, waar we dopen, trouw beloven en afscheid nemen van geliefden, willen danken voor wat zo kwetsbaar is. De Bijbel en de kerkelijke traditie plaatsen die gebeurtenissen in een lange geschiedenis van God met mensen. Met Kerstmis vieren we de geboorte van Christus, in de lijdenstijd staan we stil bij het onrecht van de moord op de Jezus (en allen die het nu moeilijk hebben) en we vieren met Pasen dat de dood niet het laatste woord heeft. Maar we vieren nog meer: Pinksteren, avondmaal en elke week heeft ondanks de 24uur-economie nog steeds een zondag. Een dag die apart staat van al die anderen. Een heilige dag, want heilig is niets anders dan apart gezet zijn. Een vierdag om de soms hectische stroom van werken, zorgen en leren te onderbreken en dankbaar te zijn dat het er allemaal toch maar is: het eten op je bord, het dak boven je hoofd, het lichaam dat jou draagt, soms piepend en krakend, en die mensen om je heen. Allemaal gegeven.
Terug naar de jarige Oke. Elk nieuw jaar dat het maandblad bijschrijft is te danken aan een enorme hoeveelheid menskracht. Stukjesschrijvers, redactieleden, een distributeur, lopers, administratie-bijhouders en, gelukkig, lezers. Het is alles behalve vanzelfsprekend dat er een oecumenisch blad is dat ambachtelijk (door alle rondbrengers) huis-aan-huis wordt verspreid. De oecumene en de menskracht waar Oke op steunt zijn even kwetsbaar als waardevol. En in de kerk weten we wat we moeten doen als dat toch al vijftig jaar lukt: vieren! Het werd een feestje vol dankbaarheid afgelopen vrijdag in het Dorpscentrum, compleet met taart en een toespraak aan en over de jarige. Ik zou zeggen: volgend jaar weer.
Iris van der Heul