Drie dagen slechts…
Drie dagen slechts hebben we in dit nieuwe jaar 2020 de illusie kunnen hebben dat het misschien allemaal anders zou worden: geen oorlog, maar vrede en samenwerking. Maar al op de 3e januari maakte een Amerikaanse aanval niet alleen een einde aan het leven van de Iraanse generaal Soleimani, maar ook aan die illusie. Iran nam wraak met een raketaanval op Amerikaanse bases en schoot – weliswaar onbedoeld – een passagiersvliegtuig uit de lucht. De levens van 176 onschuldige burgers werden met een klap beëindigd. Als er al iets van een kerstvrede op aarde was geweest, dan was die wel meteen voorbij.
Allemaal waar zult u misschien denken, maar wat kunnen of moeten wij daarmee in Oegstgeest? Inderdaad is het ons niet gegeven om veel invloed uit te oefenen op het wereldgebeuren. Maar toch raakt het ons wel. Er wordt wel gezegd dat de wereld een dorp is geworden. Met het vliegtuig kunnen we binnen ongeveer 24 uur bijna overal ter wereld voet aan de grond zetten. Ook wij hadden in dat Oekraïense vliegtuig kunnen zitten. En nog sneller zijn wij via sociale media op de hoogte van alles wat waar ook op aarde gebeurt: bosbranden in Australië, aanslagen in het Midden-Oosten, de zoveelste tweet van Trump.
Geeft die kennis ook verantwoordelijkheid, en zo ja, wat betekent het concreet voor ons als inwoners van het vreedzame Oegstgeest? Grote vragen zo aan het begin van het jaar, en laat ik eerlijk zeggen dat ik er ook niet een sluitend en afdoend antwoord op heb. Er komen een paar suggesties bij me op. Laten we onze politici erop aanspreken zich niet te laten meeslepen door politieke retoriek of religieuze propaganda van welke kant dan ook. Laten we oog en oor hebben voor de 'gewone mensen' die meestal de eerste en grootste slachtoffers zijn van oorlogen. Laten we, waar nodig en mogelijk vanuit onze welvaart materiële hulp verlenen en asielmogelijkheden blijven bieden voor vluchtelingen. Last but not least: laten we ook op plaatselijk niveau vreedzaam met elkaar blijven verkeren. Laten we de verdraagzaamheid koesteren waarin we hier in dit dorp allemaal zo verschillend kunnen en mogen zijn. Als dat lukt dan kan onze plaatselijke vrede hopelijk geen 3 maar 366 dagen voortduren. Koos van der Bruggen