Verbazingwekkend, Oegstgeest!
Hebt u al Amazing grace gezien? In 1972 zong Aretha Franklin het al. Het album daarvan is er reeds 47 jaar en werd de bestverkochte gospelplaat ooit, opgenomen in een kerk in Los Angeles. Nu is eindelijk ook de film uit. Wereldwijd schrijven kwaliteitskranten eensgezind over een goddelijke ervaring, gericht op iets hogers, en zingen naar de Heer. Matthijs van Nieuwkerk stelt vast dat het hier niet gaat tussen Aretha en haar publiek, maar tussen Aretha en God. Koor, muzikanten, dominee en kerkgangers gaan collectief uit hun dak en krijgen zicht op het hemelse. Door alle imperfecties van de grofkorrelige en schokkerige film heen komt de boodschap binnen, recht in je hart.
Wat is die boodschap? Waar je losgaat omdat je in God gelooft? Ze vieren dat Jezus je beste vriend en bevrijder van ellende is, zodat je bijna omvalt door Zijn verbazingwekkende genade. Genoeg reden om te dansen, te klappen en te juichen.
Hoe doen wij dat in Oegstgeest? In de Rehobothkerk, in Duinzicht, in de Groene Kerk, in de Heilige Willibrordkerk, in de Pauluskerk, in de Regenboogkerk? Wordt er gedanst, gejuicht en geklapt? Vaak niet. Hier en daar misschien, af en toe, mondjesmaat. Want tsja, wij zijn nuchter en doen hooguit een vreugdedansje als bijna niemand kijkt. Tuurlijk zijn we blij met God, blij met vergeving, met bevrijding van wat ons gevangen kan houden, met de vriend die Jezus is. Als je het wilt en kunt geloven tenminste.
Amazing Grace
En toch voel ik me in die verbazingwekkende waarheid van Amazing Grace verbonden met de mensen in de film, samen met vele Oegstgeestenaren. De kerk staat elke zondag open om te ontdekken waar dat echt over gaat. Waarom we wat mij betreft hemels licht nodig hebben om duisternis te verdrijven. En dat te vieren. Voel je vrij om te komen kijken en mee te maken.
Jelle Wesseling
Reactie: okecolumn@ziggo.nl