Volkswagen T2
In Oegstgeest rijden opmerkelijk veel Classic Cars rond. Ik sprak met Marijn Scheltens over haar liefde op leeftijd, de Volkswagen T2.
Door John Vroom
"Als kind was ik al gefascineerd door de Volkswagen bus en mijn grootste droom was om er ooit een te kopen. Na ons afstuderen voor de studie Pedagogische Wetenschappen besloten vriendin Jet en ik een tussenjaar te nemen en met een camper richting zon te gaan. Wij gingen wij op zoek naar huurcampers, maar werden daar niet echt vrolijk van. Tot wij in Amsterdam onze vuilniszak niet in onze container op straat kwijt konden en een stukje verder moesten lopen. Daar stond zij. Een lichtblauwe Volkswagen T2 uit 1977 met een kartonnetje achter de voorruit met de tekst 'Te Koop' met een 06-nummer. Wij keken elkaar aan en riepen: 'Dat is hem!' en hebben op straat met de vuilniszak nog in de hand een vreugdedansje gemaakt. Contact gelegd met de eigenaresse en wij hebben haar gekocht. Wij waren helemaal verliefd op ons YB'je. Zo noemen we haar, want dat zijn de letters op de kentekenplaat. Zij was al omgebouwd tot camper, dus voor ons de ideale auto om mee op avontuur te gaan. Wij hebben haar door drie garages laten nakijken of het wel verantwoord was gezien haar leeftijd, maar zo ver men kon beoordelen was alles OK voor de trip. Op nadrukkelijk aandringen van mijn vriend ben ik ook nog op het laatste moment lid geworden van de ANWB. En u voelt het waarschijnlijk al aankomen. De eerste dag ging alles prima, maar de tweede dag in Frankrijk op de Route du Soleil begon onze YB te roken en steeds meer rook kwam het interieur binnen. Kalm blijven en bij de eerstvolgende gelegenheid de weg af. De conclusie van de lokale garagist was vernietigend. 'Fini!'. Een lek in de benzine- en olieleiding. Via de ANWB is zij teruggebracht en wordt nu gerepareerd. Wij kunnen niet wachten tot ze weer beter is, want we zijn nog steeds hevig verliefd op haar. Het leukste is haar voorkant met die koplampen als ogen. Wij vinden dat zij een beetje bedremmeld kijkt. Rijden in YB is elke keer weer een avontuur. Je zit op hele simpele stoeltjes achter een bijna platliggend stuur met natuurlijk geen stuurbekrachtiging, aparte opstaande koppeling- en rempedalen en een versnellingspook die zich niet al te strak laat bedienen. De bus in zijn achteruit krijgen blijft ook elke keer weer een uitdaging. Zijwindgevoelig en trommelremmen zonder rembekrachtiging, maar desondanks zo eerlijk, echt en nostalgisch. Wij hebben haar helemaal ingericht als een soort woonkamer die makkelijk omgebouwd kan worden tot slaapplaats met alle beperkingen van dien, maar zo heerlijk en lief. En niet te vergeten dat benzine luchtje en dat typisch snerpende Kever-boxer geluid van de uitlaat en die leuke uitklapbare, zoals dat vroeger heette, tochtraampjes. Wij kijken er naar uit om met ons YB'je weer op stap te gaan". Tja Marijn, dit is echt Liefde op Leeftijd.
Heb jij ook een Classic Car en wil je er over vertellen? redactie@oegstgeestercourant.nl
