Voor oog en oor
Het Osgerweekend ligt weer achter ons. Het groene kerkje is dan open en wordt goed bezocht door geïnteresseerden uit ons dorp en daarbuiten. "Wat fijn om deze kerk nu eens van binnen te mogen bekijken". Ik wil niet flauw doen, maar dat kan natuurlijk vaker. En wel op zondagochtend. Dan zie je 'm ook nog eens in functie.
Het is een illustratie bij het kerkbezoek dat terugloopt, maar dat zal geen nieuwtje zijn. Mensen leggen me vaak ongevraagd uit waarom: "ik geloof wel in God en Jezus, maar ik heb het niet nodig om naar de kerk te gaan." Ik vermoed dat ze dat doen omdat ze menen, dat ik ze op kerkgang zou beoordelen. Geen zorg. Ik weet inmiddels wél dat voor mij geloof zonder kerk niet is weggelegd. Ik kan niet alleen maar thuis de Bijbel open slaan en daar genoeg aan hebben. Ik weet langzamerhand wel een beetje war de boodschap van Jezus is: dat ik, net als ieder mens, een geliefd kind van God ben, dat God een genadige God is en dat Gods nieuwe wereld begonnen is om maar wat te noemen. Ik lees dat dagelijks in de bijbel. Toch red ik het daar niet mee. Ik heb het ook nodig dat iemand het tegen me zegt. Als ik niet met regelmaat als gemeentelid naar de kerk ga, een van mijn collega's hoor preken, me herken in de gebeden en de zegen krijg, weet ik dat mijn geloof schraal wordt.
'Vertel me ervan'
Toen mijn moeder een paar jaar terug vrij plotseling op sterven lag mailde een collega me: "is er nu iemand die voor jou het Woord laat klinken?". Mijn hoofd zat vol en ik had het niet bedacht. Terug kijkend zou het wel eens het anker kunnen zijn geweest waar ik toen behoefte aan had. Nu zou ik dan ook zeggen: "vertel me ervan." Want soms is het lastig om jezelf hoop of moed in te lezen. Ik ga dan ook niet naar de kerk om te zien, maar om te horen. Ook omdat in het contact en in gezelschap van anderen die dezelfde behoefte hebben er iets gebeurt met die inmiddels overbekende boodschap: die wordt meer wààr. Het woord, en vooral Het Woord, bezit blijkbaar een verrassende kracht. Een wonder? Kom maar horen!
Iris van der Heul
Reacties: okecolumn@ziggo.nl