Van het paadje af
In de natuur recreëren, het liefst niet te ver van huis, is goed voor onze gezondheid en ons levensgeluk, ook in Oegstgeest. Ik ervaar helaas in toenemende mate een spanningsveld tussen het kunnen recreëren in de eigen omgeving en het beschermen van natuurwaarden, althans als je de voor- en tegenstanders van het wandelpad langs het Oegstgeester kanaal beluistert. Maar gaat het hier ook werkelijk om tegengestelde belangen?
Ja, we leven met elkaar op een dichtbebouwd stukje Zuid-Holland.
Ja, we willen allemaal af en toe kunnen recreëren in onze eigen leefomgeving.
Ja, we willen graag de natuur beschermen.
Ja, we willen graag de ecologische diversiteit in stand houden of uitbreiden.
Het gaat er vooral om welke afspraken je met elkaar maakt, hoe het wandelpad wordt aangelegd, wie er toegang toe heeft en hoe het wandelpad zal worden onderhouden. Hierover zijn allemaal goede afspraken te maken. Het lijkt soms (steeds vaker) alsof we in Oegstgeest niet in staat zijn om in harmonie te zoeken naar oplossingen, want in plaats daarvan bemerk ik een toenemende intolerantie naar elkaar. Onze gemeente heeft wellicht verzaakt om goed te communiceren met inwoners over de plannen voor het wandelpad en daarom begrijp ik ook wel dat er enige tegenstand is. Bij een dergelijke discussie moet ik altijd denken aan hoe goed ze het in sommige andere EU-landen hebben geregeld, vaak van overheidswege. Zo geldt er in een aantal EU-landen het zogenaamde allemansrecht. De belangrijkste regel is die van 'leave no trace'. Dat betekent dat het gebruik van de natuur (mits er geen omheining staat) voor iedereen vrij is, als je maar respect hebt voor die natuur en absoluut niets achterlaat. In landen waar ik gewandeld heb (Zweden, Noorwegen, Engeland, sommige delen van Duitsland en België) over vrij-toegankelijke paden, ben ik inderdaad geen rotzooi tegengekomen. Ook wandelaars met honden gedragen zich netjes. Is dat gewoon een kwestie van volksaard of kunnen we dit gedrag in Nederland ook verwachten?
We zouden een leuker land (en gemeente), worden als er niet meer beperkingen, maar juist meer vrijheden zouden zijn om te recreëren in de natuur. Mits de regels duidelijk staan aangegeven en de mensen (zeker in het begin) door middel van borden wordt uitgelegd hoe om te gaan met de natuur. Maar het belangrijkste argument om meer wandelpaden mogelijk te maken, is dat we als mensen meer naar buiten moeten (kunnen) gaan en minder achter die laptops, Ipads, smartphones zouden moeten zitten. Uit een onderzoek van de ASN blijkt ook dat wandelen in de natuur de meeste duurzame outdoor activiteit is: Wandelen is over het algemeen heel vriendelijk voor de natuur. Als je gewoon op de paden blijft, als je onderweg de dieren niet opschrikt met harde geluiden en als je de planten en bomen met rust laat en geen afval achterlaat, heeft de natuur weinig te lijden van de wandelaars.
In die zin vind ik de initiatieven van het MEC voor wandelingen en fietstochten in en om Oegstgeest echt prijzenswaardig! Dus omwonenden van het Oegstgeesterkanaal, College van B&W, gemeenteraad, Hoogheemraadschap en andere betrokkenen: sla de handen ineen en maak er iets moois van met als uitgangspunt: natuur beleven doe je samen.
Marlene Simoons