MLK-droom, JC-werkelijkheid
Het is 2 april – de geboortedag van mijn moeder – en lente in Atlanta. Een paar details zijn bijzonder. Hier wonnen in 1996 de Nederlandse volleybalmannen legendarisch goud, is Frank de Boer trainer en staat het hoofdkwartier van CNN.
Ik ben 'op congres' en praat met veel mensen van ver over kanker. Hoe gaan we het beter doen? Procentjes overlevingswinst boeken. Te veel behandelen voorkomen. Ik mis vrouw en kinderen, de wedstrijd op zaterdag en het leven van alledag. Thuisfront hooguit even gezien via bibberig Facetime.
In het uur dat mij hier nog rest, ontdek ik dat dit de stad van Martin Luther King is. Voor miljoenen sprak hij over de droom van vrijheid en gelijkheid. Jong werd hij vermoord.
Ik wil meer weten en ga naar het 'Center for Civil and Human Rights', geflankeerd door 's werelds grootste aquarium enerzijds en het Coca-Cola museum anderzijds. Veelkleurig is het zeker. In het centrum wordt eerst de MLK-droom breeduit gemeten, levensecht. Bevrijding voor ieder, ongeacht ras, geaardheid en gender. Geen onderdrukking die dat stoppen kan. Het komt wel binnen zo …
Even verder een wereldkaart van zo'n 10 bij 5 meter met meer dan de helft van het land rood als teken van onderdrukking. Naast mij staat een witte moeder, een zwarte vader en hun jonge tiener er tussenin. Zij vertelt zachtjes over die kaart aan haar zoon. Ik spreek met de man en we zijn ontroerd.
Bij de uitgang tref ik een groep tieners met jeugdleiders. Ze dragen een shirt waarop in grote hoofdletters 'HOPE' staat. De 'O' is een stralend licht waarin het kruis van Jezus Christus. Daar had MLK het ook over. Dankzij die werkelijkheid, zo'n 2000 jaar geleden, had MLK het lef te durven dromen. Om nooit meer voor de dood als de dood te hoeven te zijn. God zij dank. Hij begreep dat als geen ander.
Gezegend Pasen gewenst!
Jelle Wesseling
Reacties: okecolumn@ziggo.nl