Column - Vertrek Huri Sahin
Joep Derksen
Het lijkt inmiddels een traditie te worden; wethouders die volkomen onverwacht hun vertrek aankondigen, de raad veel succes wensen met hun werkzaamheden en alle ambtenaren, inwoners en politici volkomen verbijsterd achterlaten. Voormalig wethouder Marien den Boer (CDA) deed dit op 12 oktober 2017. Veertien dagen daarvoor had Wendelien Tönjann ook al aangekondigd, dat ze op 1 december 2017 zou vertrekken.
Het nieuwe college zit nog maar amper in het zadel, of er is al gedonder in de tent. Wethouder Huri Sahin (Progressief Oegstgeest), die zo'n half jaar geleden met veel tromgeroffel werd binnengehaald, kondigde op een doordeweekse donderdagavond 10 januari doodleuk aan, dat zij opstapte als wethouder. En wel per direct. Ze voegde ook meteen de daad bij het woord en verliet de commissie Ruimte.
En wat was de reden, die Huri Sahin aangaf, voor haar vertrek? Volgens haar was er een 'onoverbrugbaar verschil over het wijzigen van de norm voor sociale woningbouw'. Zij wilde graag dat Oegstgeest zorgt voor 25% sociale huurwoningen bij nieuwbouw. Maar de coalitiepartijen VVD, CDA en PrO hadden bij de coalitieonderhandelingen al afgesproken, dat dit 15% zou blijven. En daarmee werd een eerder raadsbesluit om zich te committeren aan die 25% overruled.
Sahin kon zich niet met dit besluit verenigen en stapte dus op. Maar daarmee heeft ze wel een kans laten liggen. Je kunt niet zeggen, dat het besluit om niet standaard te gaan voor 25% sociale woningbouw, compleet nieuwe informatie was voor de zevenmaands-wethouder. Die donderdag was hét moment om als verantwoordelijk wethouder te vechten voor je principes en in een openbare vergadering met meningen en argumenten te komen, om de coalitiepartijen (waaronder je eigen partij PrO) alsnog te overtuigen van de noodzaak voor minimaal 25% sociale nieuwbouw.
Maar Sahin durfde het niet aan, om in een openbare vergadering hierover standpunten uit te wisselen. Waarom niet? In dat debat had je, als dit zo'n belangrijk punt voor je was, de ultieme troef uit kunnen spelen: dreigen met opstappen, als (een van) de coalitiepartijen niet alsnog zouden instemmen met 25% sociale woningbouw. Of dat lukt of niet, is natuurlijk niet zeker, maar dan heb je in ieder geval tot je laatste wethouderspuf gevochten voor je principes.
Maar Sahin liet deze kans liggen. Ze stond op en stapte op, nog voordat het onderwerp over de sociale woningbouw in de commissie Ruimte behandeld werd.
De aanwezige politici waren volkomen verrast. Nadat Sahin weg was, werd de vergadering geschorst en stonden raadsleden minutenlang met elkaar te praten. Enkele armen werden verbaasd omhooggehouden. Achteraf bleek inderdaad, dat Sahin alleen haar eigen fractie had geïnformeerd over haar besluit om op te stappen. Enkele minuten voordat ze het aankondigde. Ook de burgemeester en overige wethouders wisten nergens van.
Zelf laat ze via Facebook weten: "Als wethouder met de portefeuille wonen heb ik met het actualiseren van de norm - 25% sociale huur ten opzichte van de huidige norm van 15% - recht willen doen aan de afspraak die in de regio is gemaakt. In deze tijd van grote schaarste aan betaalbare woningen wil ik als bestuurder er alles aan doen om alle bevolkingsgroepen een thuis te bieden in Oegstgeest. Vanuit een groot rechtvaardigheidsgevoel en mijn drijfveer om op te komen voor kwetsbare mensen ben ik politiek actief geworden. Ieder mens heeft recht op een huis. Dat is een fundamenteel bestaansrecht.''
Het is allemaal gehuil voor de bühne. Je moet als wethouder het lef hebben, om in de openbaarheid te vechten voor de standpunten waar je voor staat. En niet als een dief in de nacht het hazenpad kiezen, op het moment dat je denkt dat je jouw gelijk niet kunt krijgen.
Ik gunde het Sahin, om een succesvol wethouder te worden in Oegstgeest. Voor haarzelf, maar vooral voor ons dorp. Maar Sahin heeft totaal onverwacht afscheid genomen van raadsleden, ambtenaren, inwoners en het prachtige Oegstgeest,en hierbij niet de koninklijke weg bewandeld.