Terug
In de vuistdikke biografie van Onno Blom over Wolkers komt Oegstgeest veel voor. We zijn Wolkers schatplichtig. Ondanks dat hij hartgrondig heeft gemopperd op zijn geboortedorp, hebben we er wel op zijn minst veel naamsbekendheid aan te danken. Hij hield niet van Oegstgeest, Oegstgeest houdt wel van hem.
Juist de kerken van Oegstgeest zullen met gemengde gevoelens terugdenken aan deze kunstenaar die uit woede tegen de God van zijn gereformeerde vader, tot bloei kwam. Haat en liefde.
Mijn ouders sprake schande over het taalgebruik en dat hij zich zo afzette tegen de gereformeerde wereld deed extra pijn. Bij ons werd Wolkers niet gelezen. Elders in de wereld wel. Honderdduizenden boeken werden wereldwijd verkocht. De impact van Wolkers is heel groot geweest.
Wolkers was niet alleen schrijver. In de biografie noemt Onno Blom natuurlijk ook zijn vaardigheid als schilder. Hij vertelt dat Wolkers niet alleen met zijn ogen wilde schilderen, maar vooral met zijn ziel. Van Monet werd gezegd dat hij vooral met zijn ogen schilderde. Wolkers vond dat schilderen natuurlijk begint met goed kijken, maar dat je uiteindelijk vooral met je ziel schildert.
Hij was geïnspireerd door Monet die in de jaren tachtig van de negentiende eeuw naar deze omgeving was gekomen om te schilderen. Hij schilderde vijf schilderijen van bollenvelden en molens in de omgeving van Oegstgeest. Volgens Wolkers had Monet zijn schildersezel bij het Groene Kerkje gezet. Dat is een aardige gedachte om even te mijmeren hoe dat geweest moet zijn. Monet zat daar, op de rand van de begraafplaats. Hij zit wat hoger, de A44 was er nog niet, het veilingcomplex ook niet, het Oegstgeester Kanaal wel. Monet kijkt naar het westen, naar Rijnsburg. In de verte ziet hij de duinen. Voor zich ziet hij bollenvelden in felle kleuren en de molen De Hoop Doet Leven. Dan schildert hij die prachtige schilderijen.
En vele jaren later is Wolkers geïnspireerd door de kleuren die Monet gebruikt en ziel waarmee Monet geschildert heeft en schildert hij zijn doeken.
Arjan de Kok