Nazanins gedachten over Nederland
column n Verschillen tussen oude mensen in Afghanistan en in Nederland….
In Afghanistan leren we respect te hebben voor oude mensen. Toen we klein waren leerden we om altijd oudere mensen goedendag te zeggen (SALAM).
De moeder en vader de opa's en oma's wonen meestal bij hun kinderen of kleinkinderen. Dit is normaal in Afghanistan. We willen altijd de oudere mensen blij maken. Als de kinderen en kleinkinderen ergens naar toe gaan geven ze hun ouders en de opa en oma een kusje op hun hand en vragen of ze iets nodig hebben. De ouderen geven een kusje terug op het voorhoofd en zeggen: ik hoop dat alles goed gaat voor jullie vandaag. We vinden dat de oude mensen ons geluk brengen. Als ze niet meer kunnen lopen of zichzelf verzorgen doen de kinderen en kleinkinderen dat, want we hebben in Afghanistan geen verzorgingshuizen. Meestal hebben de oude mensen geen geduld. Ze hebben een zwaar en moeilijk leven gehad. Ik moet ook vertellen over de kleding van de oudere mensen. In mijn land dragen oudere mensen meestal donkere kleding en vrouwen gebruiken geen make-up. Dit is onze cultuur.
Ik heb gehoord dat in Nederland oude mensen meer geduld hebben dan jonge mensen. Ze kleden zich niet zo heel anders dan jonge mensen. De oude mensen passen vaak op de kleinkinderen of ze doen vrijwilligerswerk. Toen ik zag hoe het hier ging, was ik verbaasd. Een keer ben ik naar een verzorgingshuis gegaan omdat ik daar wilde gaan werken. Het gebouw was heel mooi en de kamers waren mooi maar de mensen waren verdrietig en boos. Ik werd nieuwsgierig want er werd goed voor ze gezorgd en er waren allerlei activiteiten om te doen.
Waarom waren ze niet gelukkig? Ik heb een paar mensen gevraagd of ze blij waren daar te zijn. Deze persoon zei dat haar kinderen niet vaak op bezoek kwamen. Toen zij dat vertelde kwamen er tranen in haar ogen. Ik vond dat heel erg. Ik weet dat iedereen druk is in Nederland maar ik vond het verdrietig om te horen omdat in mijn land oude mensen nooit alleen wonen.
Nazanin
Nazanin Amini woont sinds 2016 in Oegstgeest en is met haar man en kinderen vanuit Afghanistan naar Nederland gevlucht.