Wakker blijven!
Soms is het goed om buiten je eigen bubbel te kijken en daardoor weer te gaan waarderen wat je hebt. Zo las ik een mooi artikel van een bevlogen predikant over een kerkdienst afgelopen zomer in Benin, in Afrika. Daar kijkt niemand ervan op als de dienst wordt stilgelegd vanwege een regenbui of stroomstoring. De mensen wonen in kleine modderhutjes, maar hebben schonere en mooiere kleren aan dan de gemiddelde kerkganger hier. Daar gooit een arme Afrikaan zijn halve maandsalaris in de collectezak. Daar krijg je tijdens de dienst geen pepermunt, maar een warme oliebol toegeschoven. Er wordt luid en vol overgave gezongen en kinderen laten schitterende dansmoves zien. Tijdens de dienst loopt er iemand met een stok rond om mensen die slapen een tikje op hun hoofd te geven. Het is niet ongebruikelijk dat de dienst om tien uur begint en om half vier nog niet is afgelopen. De observaties van deze kerkdienst werden gegeven 'ter leringhe ende vermaeck', zo stond er boven het artikel.
Het is zeker leerzaam. De verschillen met Nederland helpen mij om weer even duidelijk te zien wat een rijkdom en comfort we hier hebben. Daar bewust bij stilstaan maakt dankbaar. En dat helpt om oog te hebben voor anderen die het minder hebben en uit te delen van mijn welvaart. Het helpt ook om onze eigenaardigheden te relativeren. Dat maakt dan weer bescheiden. Natuurlijk gaat het in Afrika anders. Maar de gulheid en de passie onder kerkgangers, die ik in dit verslag proef, daar ben ik wel jaloers op. Een diaken met een stok om slapende kerkgangers te wekken, dat is wel vermakelijk. De meeste mensen daar werken hard en lang en hebben mogelijk al een verre voetreis achter de rug. Dat kan dit vast verklaren. Leerzaam en vermakelijk inderdaad.
Vorige week bezocht ik midden in de nacht in den Haag drie uur lang een toen al twee weken durende doorlopende kerkdienst, en leidde ik een uur lang de dienst. Daar in kerk- en buurthuis Bethel werd kerkasiel geboden aan een Armeens gezin, om zo gelegenheid tot overleg met de overheid te scheppen. Een lastige kwestie. Het kwam op mijn pad. En het was heel bijzonder. En de aanwezigen bleven wakker om elkaar te bemoedigen, zonder tikje.
Alice Siepelinga