Kerk van betekenis
Afgelopen zomervakantie was ik in Brockweir, Engeland. Daar staat een kerkgebouw, dat behoort bij de Moravische gemeenschap. Het ligt aan de rivier de Wye, een rivier waar dichters van naam hun verzen over hebben geschreven. Het gaat me om die kerk. Die is namelijk gebouwd op een zogenaamde cock pit, een plek voor hanengevechten. Deze staat symbool voor hoe het er begin 19e eeuw aan toeging. Er waren veel bars en er werd goed gedronken. De mensen daar waren een soort uitschot van de maatschappij. Iemand uit het dorp schreef de Moravische predikant in Bristol over de situatie. De predikant uit Bristol kwam naar Brockweir, sprak met de mensen en kreeg goede reacties. Het had als resultaat dat er een kerk werd gebouwd met behulp van vrijwillige giften. Op de plek van de cock pit! De openingsdienst in mei 1833 werd bezocht door 400 volwassenen en 120 kinderen. Ook deze kerk heeft in de decennia die volgden, te maken gehad met kerkverlating. Maar met ondersteuning van een gemeente in de buurt (Monmouth) heeft de gemeenschap zich ontwikkeld tot een sterke gemeenschap. Oecumenisch en vitaal.
Wat zou het effect zijn in Oegstgeest, als de kerken er niet waren? Zou de bierverkoop stijgen en de misdaad toenemen, als brood en wijn zouden verdwijnen? Zou onverbondenheid toenemen? Als ik mensen spreek uit het dorp, is het dat waarvoor ze – soms weemoedig - naar de kerken wijzen: daar is verbondenheid. Nu is de kerk een plaats van verbondenheid. Maar in een kerk is ze soms ook afwezig, helaas ook daar. Wat is dan echt de betekenis van de kerk, waardoor ze aantrekkelijk blijft of wordt?
Ik zal het in een beeld zeggen dat nu te zien is in Oegstgeest. De lijnen en strepen op de wegen in Haaswijk worden gewit. Voor de veiligheid van de samenleving. Respecteer je die lijnen niet, dan komen er ongelukken van en boetes, vanzelf. Boetes, wie heeft daar geen hekel aan? In de kerk helpen we elkaar om in liefde met elkaar om te gaan. Er gaat geregeld iets mis. Maar juist dan wordt haar mooiste eigenschap zichtbaar: we leren open en eerlijk te spreken over ons leven buiten de lijntjes. Maar er is geen schuld waarmee je wordt opgescheept of blijft zitten. Er is steeds vergeving en vrijspraak.
Robert Roth