Wegen

Toen ik in mijn jeugd Jan Lubbe mocht helpen bij de groenteafdeling van De Gruyter, vond ik 'groenteboer' een erebaantje. Het is ietsje meer mevrouw, zei ik bij het overhandigen van een papieren zak met een pondje sperziebonen dat ik in een routinegebaar uit de groentekist had gepakt. Nee, zei ze resoluut. Ik vroeg om een pond! Ik haalde er een paar boontjes uit en gaf de zak weer terug aan haar. Dan moet u wel de prijs aanpassen zei ze. Nee hoor, zei ik. Het waren iets meer boontjes, gratis. Ze kon het duidelijk niet waarderen! Op maandag liep ik in een andere supermarkt op hetzelfde winkelcentrum, 48 jaar later. De papieren zakken zijn vervagen door plasticzakken. Maar de rest op de groenteafdeling is vrijwel eender. Alleen moet je het zelf pakken en wegen. De rest van de supermarkt is een doolhof waar ik absoluut de weg niet weet. Wel goed voor het aantal stappen in mijn bewegingsapp op mijn mobieltje. Wil van Elk