Vredesweek?
We zitten midden in de vredesweek. Velen van u zullen daarvan weinig gemerkt hebben. Hier in Oegstgeest was er dit jaar slechts een activiteit: een avond over het boekje Heilige Strijd van terrorismedeskundige Beatrice de Graaf. Ook landelijk krijgt de vredesweek nog maar een fractie van de aandacht die er in het verleden voor was. In de jaren tachtig werden alom discussiebijeenkomsten en kerkvieringen georganiseerd over vredesvraagstukken. Denk aan het kruisrakettendebat. Helaas betekent de minimale aandacht voor de vredesweek niet dat de vrede is 'uitgebroken'. In Syrië dreigt de strijd om het nog door rebellen bezette Idlib uit te lopen op het zoveelste bloedbad. In Jemen wordt nog steeds gevochten; in Afghanistan blijven aanslagen plaatsvinden. Kortom: meer dan genoeg reden om stil te staan bij vrede en veiligheid in de wereld. Maar het lijkt erop dat wij, Nederlandse burgers, ons meer en meer hiervoor afsluiten. We laten het over aan onze regering die – met de beste bedoelingen, dat wel – dan in de fout is gegaan door steun te geven aan groeperingen in Syrië die zich schuldig maken aan schending van mensenrechten.
In het zojuist genoemde boek Heilige Strijd stelt Beatrice de Graaf dat de strijd voor rechtvaardige veiligheid altijd het doel moet dienen van de waarden van Gods koninkrijk: vrede, recht, waarheid en liefde. Maar gebeurt dat ook? Je kunt de vraag stellen of het wel geoorloofd is om zelfs maar te spreken van een 'heilige strijd'. Dat begrip komt toch wel dicht bij het begrip 'jihad' of heilige oorlog. Moeten we dat wel willen? Het zijn vragen waarop geen gemakkelijk antwoord mogelijk is. Maar we moeten ze wel blijven stellen, ook hier bij ons in Nederland of Oegstgeest. Zo niet dan dreigt een oud lied van de cabaretier Frans Halsema weer actueel te worden: In Vietnam, heb ik vernomen, daar is iets aan de hand; Daar heerst een grote oorlog, 't staat dagelijks in de krant. Er wordt nog zwaar gevochten, en alles zit met bloed. Maar we zitten hier gezellig en we zitten hier toch goed. Verschil met toen is wel dat de oorlogen van nu direct gevolgen kunnen hebben voor ons. Een reden te meer om aandacht te hebben voor oorlog en vrede. En niet alleen in de Vredesweek.
Koos van der Bruggen