Henk Rijks 'schenkt' witte wijn

Uitnodiging n Schrijver Henk Rijks komt op 14 september op uitnodiging van Antoinette Van Elsen-van Overbeeke en Ans Schumacher naar Café De Gouwe om tijdens de Vrijmibo zijn boek 'De Overblijfvader' te signeren.

"Een soort literair momentje, ontstaan door een grap. Henk Rijks heeft de uitnodiging geaccepteerd", vertelt Entoinette. "Hij geeft elk persoon die zijn boek gekocht heeft een wit wijntje. Het verhaal speelt zich grotendeels in Oegst­geest af en ook De Gouwe, die in het boek Café de Zilverling heet, wordt genoemd. Vandaar dat we het in De Gouwe willen doen."

De Vrijdagmiddagborrel (Vrijmibo) op vrijdag 14 september begint om 16.30 uur. De beide dames roepen vooral de vrouwen in Oegst­geest op om naar de Vrijmibo in Café De Gouwe te komen. Zij zijn het immers die in zijn boek 'luchtig' een beetje op de hak worden genomen. "We willen Henk Rijks nu kennis laten maken met de échte Oegst­geester vrouw, maar ook mannen zijn welkom hoor!"

René Koek van de Rijnlandse Boekhandel is aanwezig om exemplaren van het boek 'De Overblijfvader' te verkopen.

Vers van de maand

Briefkaart aan mezelf

Wie ben je? Wat is de zin van je leven?
Ik heb geen antwoord, ik leef nog
dankzij wie?

Van godgrond ben ik gemaakt
en wil ik blijven, van oeroude woorden
ontlediging genade.

Een wegje sprokkelen
voor weduwe en wees zou ik wel willen,

een bootje een brugje
een liedje bouwen

het zoveelste laatste.

Huub Oosterhuis (1933), theoloog, priester, dichter, vader van Trijntje en Tjeerd (Total Touch), heeft niks met het intituut kerk, maar alles met kwetsbare mensen (de weduwe en de wees).
Hij is oud en broos, maar zolang hij nog kan vraagt hij niet naar de zin van het leven, maar doet hij het leven: hij bouwt een bootje, een brugje, hij maakt een liedje voor wie niet weten hoe nu verder. Ze zijn niet meer zo groot al vroeger maar ze mogen er zijn want het is zijn roeping: hij is van godgrond gemaakt.
Wie God is weet Oosterhuis niet, wel dat God wil zijn waar mensen wegen vinden om goed voor elkaar te zijn, om vrede te doen.
In dat spoor wil Oosterhuis blijven gaan. Dat laat hij zichzelf weten via een briefkaart. En hij weet niet of het de laatste keer is dat hij dat nog kan.
Hij heeft al vaker gedacht aan het einde. Maar hij is er nog en hij mag nog even blijven.
Wij mogen genieten van zijn nieuwste dichtbundel (Die wij denken, uitgever ten have). De zoveelste laatste.

Ronald da Costa