Vers van de maand
De moeder van het monster spreekt
Mijn kind is echt een ratje: paarse haren,
zijn kreten klinken als vals orgelspel
(ik draag dus vaak mijn hoortoestel)
en hij rookt van die vieze klapsigaren.
Zijn oogjes rood met felle, gele stippen.
Hij smult van sambal op een frikandel
of vliegenzwammensoep met cantharel
en rotte eieren van zieke kippen.
Hij is mijn allerliefste, kleine ventje,
een kind, dat steeds de beest uithangt:
precies zoals een moederheks verlangt.
Mijn trots, mijn rommeldiefje, mijn presentje!
In laatste uitgave van het blad 'Dichter' staan griezelgedichten (voor kinderen van 6 tot 106). Patty Scholten (1946), bekend van haar dieren gedichten, vertelt hoe bijna iedere moeder van haar kind houdt, zelfs een 'heksenmoeder'.
Dat maakt de tekst aandoenlijk. Wat ze ook fantaseert, haar kind wordt nergens doodeng.
Ook al ben je niet moeders mooiste en aardigste, je blijft moeders allerliefste en dus de moeite waard.
Maar moeders hebben niet het eeuwige leven, ook monstertjes moeten later op eigen benen staan. Dan wordt alles anders. Daar helpt geen lieve moeder aan...
Ronald da Costa
Oegstgeestenaar in Spanje - De vrederechter
Een fenomeen dat we in Nederland niet (meer) kennen, zover ik weet, is de vrederechter. De man of vrouw zit in Spanje in een onaanzienlijk kantoor heeft een uitgebreide taak: hij sluit onder meer huwelijken en tekent formulieren van buitenlanders waaruit blijkt dat men nog leeft. Dat is bijvoorbeeld nodig om Nederlands pensioen of AOW te blijven ontvangen.
De vrederechter bemiddelt bij kleine conflicten waar dan geen 'echte' rechter aan te pas komt. Vaak gaat het om administratieve kwesties. Ik heb horen vertellen dat iemand een stuk grond miste. Dat kan, want de lappen woeste grond rondom een huis zijn in Spanje vaak enorm en niet altijd precies afgebakend bij de koop. Het werd aan de vrederechter voorgelegd want het kadaster kwam er niet uit. De vrederechter kwam met een salomonsoordeel: 'Uw grond houdt op daar waar de grond van uw buurman begint', zei hij tegen de klager.
De in Spanje wonende Oegstgeestenaar Hans Oudendorp (1947) komt deze zomer in de krant en dagelijks op www.oegstgeestercourant.nl aan het woord over zijn Mediterrane leven.
Hans Oudendorp werkte bij het ministerie van Defensie (o.a. bij Communicatie en Voorlichting) en woonde jarenlang met zijn gezin in de Pieter Molijnlaan. Hij werkt freelance en parttime voor het Nederlandstalige weekblad Hallo, dat verschijnt aan de Costa Blanca.