Teamwork
Voetbal kan een bruikbare metafoor zijn voor kerk-zijn. Iedere speler heeft zijn eigen plek en kwaliteiten, en is van belang voor hele team. Samen spelen geeft plezier. Het wordt een fantastische wedstrijd als iedereen zich inzet voor het ene doel. Je bent niet alleen, maar samen.
Voetballers zelf willen hun geloof in God ook nog weleens verbinden met hun spel. Mooi is dat.
Neymar bijvoorbeeld, speelde dit WK voor Brazilië. Wat je ook van hem vindt, het volgende schreef hij op Instagram, na het verlies tegen België. "Ik kan zeggen dat dit het treurigste moment in mijn loopbaan is", zo begint Neymar zijn verhaal. "De pijn is zo groot, omdat we wisten dat we het konden doen. We wisten dat we verder konden komen en geschiedenis konden schrijven… Dit was echter niet het moment voor ons. Het is moeilijk de kracht te vinden om jezelf op te richten en opnieuw te gaan voetballen."
"Maar ik ben ervan overtuigd dat God me de kracht zal geven die ik nodig heb om alles te overwinnen", vervolgt hij. "Ik zal God dus altijd bedanken, zelfs bij verlies. (…) Ik ben blij om onderdeel te zijn van deze ploeg en trots op iedereen. Aan onze droom is een einde gekomen, maar ze ontnemen hem niet uit ons hoofd en hart."
Je bent niet alleen, maar samen.
Als het tegenzit in de kerk, en er worden soms grote fouten gemaakt, gaan we mopperen op elkaar, of op de kerkleiding. Maar zo hoort het niet te gaan.
Toen Liverpool in de Champions League verloor van Real Madrid, maakte de keeper Loris Karius verschrikkelijke blunders. Geen kleine blunders, maar echt hele vreselijke blunders. Wat gebeurde er aan het eind? Kwamen zijn medespelers op hem af met: "Wat ben jij een verschrikkelijke…sukkel?" Of een hi, ha, h..? Nee, de spelers en de trainer sloegen hun armen om hem heen. En terwijl Loris het liefst in de grond wilde kruipen, zongen de fans: You never walk alone!
Een stukje koninkrijk van God op het voetbalveld, als je het mij vraagt.
Alice Siepelinga