Houthakker

Bij een van de grootste boomverzorgingsbedrijven van ons land kwam een iel mannetje solliciteren. Hij stapte tijdens de koffiepauze de keet binnen. De opzichter keek het mannetje geringschattend aan en vroeg hem waar hij op solliciteerde. Op de functie van houthakker, ik heb mijn bijl meegenomen, zei hij en toonde een zilveren bijltje van amper twintig centimeter. Ze lagen dubbel van het lachen. Ze namen hem mee het bos in en kozen een kleine boom voor hem uit. Hak die maar om, lachten ze. Maar voor ze het wisten hakte het mannetje er als een waanzinnige op los en de boom ging binnen een paar seconden om. Stomverbaasd wezen ze op een dikkere boom. Onderuit, schreeuwde het kereltje en rap ging ook die boom om. En snel volgden er nog meer. Diep onder de indruk vroeg de opzichter waar hij dat had geleerd. In Oegstgeest, zei hij trots. Maar daar staan toch geen bomen? Nee, nu niet meer lachte het ventje. Wil van Elk