Theo en Wil Stokhuijzen zestig jaar getrouwd
Huwelijksjubileum n Theo en Wil Stokhuijzen vierden dinsdag 30 januari hun zestigjarig huwelijksfeest. Locoburgemeester Jos Roeffen feliciteerde het bruidspaar.
Dagenlang waren ze best een beetje zenuwachtig. De burgemeester zou hen komen feliciteren, en dat gebeurt niet iedere keer. De spanning was voor niets, want de burgemeester kwam niet. Wel kregen zij de wethouder Jos Roeffen op bezoek die het voor hem waarnam. Burgemeester Emile Jaensch bracht maandagmiddag 5 februari alsnog een bezoek aan het bruidspaar om ze te feliciteren met hun diamanten huwelijk.
Theo en Wil Stokhuijzen zijn beiden 84 jaar geleden geboren in Leiden, hij in mei en zij in juli, en zijn daar getogen. "We zijn er ook getrouwd", zeiden ze in koor. Ze kregen twee dochters en hebben nu vier kleinkinderen en vier achterkleinkinderen. De ene dochter speelt golf en de ander zit in de bloemen. "We hadden tot voor kort de kwekerij Denemarken waar nu een palingbedrijf komt." Theo: Ik had daar mijn volkstuintje!".
Wil werkte in Leiden in de textielzaak van van Moorsel. "Ik was daar cheffin", vertelde ze. Theo ging na de lagere school en Voortgezet Lager Onderwijs naar de Ambachtschool. "Ik heb ook nog PBNA-elektrotechniek gedaan. Ik ging werken als installateur bij Lichtvoet aan de Kraaierstraat." Hij vertelde enthousiast over de vele tv-antennes die hij op daken plaatste.
"In 1953 ging ik bij het Marine Elektronisch Bedrijf (MEB) in Oegstgeest werken", vervolgde Theo zijn verhaal over zijn werkzame leven. "Ik kwam daar op dezelfde dag dat de wagens naar Zeeland vertrokken voor de Watersnoodramp. Ik werd leerling-tekenaar. Mijn pennenset heb ik nog." De meeste collega's kennen Theo van de personeelsvereniging waar hij menigmaal een bingo draaide en van de klaverjasdrive's. "We klaverjassen nog steeds, maar nu in De Kratong in Buitenlust.
Op één
In 1960 kwam het gezin te wonen in de Surinamestraat in Oegstgeest. "In 1966 verhuisden we naar de Kennedylaan." Daar wonen ze nu nog steeds. En opgewonden: "We konden een flat krijgen aan de Gladiolenlaan, we stonden op nummer één. Maar we hoorden steeds maar niets en later bleek er iemand anders te wonen. Wij stonden toch nummer één? Dus niet!, onbegrijpelijk! Wij zouden maar liefst zes euro te veel verdienen om in aanmerking te komen! Nu blijven we hier wonen!". Met speciale voorzieningen als een toilet boven en een traplift gaat dat in ieder geval goed.
