Het jaar van ...
Wie even googlet met als zoekterm '2018, het jaar van' duizelt het al gauw: jaar van het cultureel erfgoed, jaar van de hond, jaar van de huiszwaluw, jaar van de fiets, jaar van de cryptocurrency (bitcoinachtige producten), jaar van Mike Pence, jaar van de ongewone Nederlander, etc. Dit zijn bijna allemaal benamingen die duiden op het bereiken van een bepaalde doelstelling. In het algemeen onthouden de kerken zich van het geven van dergelijke benamingen. Wel zijn er herdenkingsjaren, zoals het Lutherjaar.
Als de kerken al geen eenheid vormen, hoe kunnen we dat dan elders wel verwachten?
Die kerkelijke terughoudendheid is ook wel te begrijpen. Met hun traditie van 20 eeuwen zijn kerken niet van één jaar afhankelijk om hun geloofswaarden te etaleren of te realiseren. Dat betekent niet dat er in de kerkelijke kalender geen markeringen zijn. Deze maand januari organiseert de Raad van Kerken traditioneel de Week van gebed voor de eenheid van de christenen (21-28 januari). Dit jaar wordt die week verzorgd door de kerken uit het Caribisch gebied. Zij hebben als thema gekozen: recht door zee. Daarmee herinneren zij aan de uittocht van de Joden uit Egypte door de Rode Zee. Maar het is zeker ook een verwijzing naar het slavernijverleden van veel Caribische Nederlanders, en daarmee naar het slavenhandelverleden van het vroegere koloniale moederland. Ook zal er aandacht zijn voor huidige bedreigingen die opnieuw mensen in slavernij kunnen brengen. Zoals de naam Week van gebed al zegt, gaat het deze week niet om actie voeren, maar om bezinning en gebed. De kerken doen dat in gezamenlijkheid, ook hier in Oegstgeest. Daarmee brengen zij hun gedeelde verantwoordelijkheid tot uiting, en ook hun streven om te leren van fouten uit het verleden. Want als de kerken al geen eenheid kunnen vormen, hoe kunnen we dan verwachten dat dit in politiek en samenleving wel gaat lukken? Koos van der Bruggen